Even einde verhaal

Tenslotte onze Gijs met een van de buurkindertjes,waar hij zojuist zijn zoveelste aai ontvangt.Geen gek leven hoor voor zo een hond,iedereen vind je lief en vind je leuk en wil met je spelen.
Reen is weer thuis en Bob komt morgen weer terug uit Karlsruhe.
Dat was wel even een schrik.Zaterdag avond kwam Doris naar me toe en zei dat Renie me nodig had.Ik ren naar boven en daar zat Reen op bed ,helemaal beroerd.Na even wat vragen ben ik bliksems snel naar mijn buurvrouw gerend,die gelijk met me meekwam.Zij is ziekenverzorgster.
112 bellen,vond ze en dat heb ik gedaan.Een hele rustige mevrouw informeerde wat er aan de hand was en na enig ruggenspraak met haar collega's zei ze:De ambulance is onderweg,zorg even voor verzekeringspapieren en nachtkleding.Nog geen vijf minuten later waren ze er al en ook boven.Reen werd aan een machine gekoppeld,die ook gelijk verbinding heeft met het ziekenhuis.Dat was snel inpakken en wegwezen.Ik mocht mee in de ambulance en alles in zo een ziekenhuis loopt op rolletjes.De broeder deed zijn verslag,de dokter stelde wat vragen,de zuster koppelde haar aan een bloeddrukmeter en aan een hartbewakingsapparaat en een uur later mocht ik mee naar boven,waar Reen op de hartbewaking werd gedeponeerd.Ze lag daar vorstelijk,mooie kamer en verplegend personeel om haar heen.Geen hartinfarkt Godzijdank.Wel ernstige hartritmestoornissen.Ze werd aan een infuus gelegd,waar onderandere een medicijn in zat voor afwateren..Ze vertelde dat ze liters water had verloren.De volgende dag was ze al aardig opgeknapt,lag net even te pitten toen we om het hoekje keken.De dag erop mocht ze weer naar huis.
Ze moet een pacemaker hebben,maar dan van Duits origien,want die schijnen net wat anders te werken.
Thuisgekomen hebben we overlegd hoe het nu verder moest.Zowel Doris als Reen wilden naar huis,maar Reen kon dat stuk niet alleen rijden en Doris dorst het niet aan,die was een automaat gewend. Dus stapte de volgende dag mijn Bobje achter het stuur en reed met de dames naar Karlsruhe.Daar zit hij nu nog.Reen heeft onderweg ook een best eind gereden,maar ze voelde zich veilig met Bob naast haar.
Morgen komt Bob weer thuis en haal ik hem van het station.Wat een kerel he?.
Intussen heb ik het huis weer op orde gebracht en doe nog wat kleine klusjes.

Van 18 oktober tot 26 oktober komen de drie meiden weer herfstvakantie hier vieren,dan kan het feest weer opnieuw beginnen.!6 oktober trouwen Saskia en Hans,dus dan vliegen we even heen en weer naar Nistelrode.Zo blijven we aangenaam bezig.

Dat werkt lekker he en het geeft niet hoe oud je bent,zolang je maar kan zitten op een krukje.Marinke is hier vol overgavee bezig een waterferfschilderij te maken.Niet afpakken hoor,want dan wordt ze woedend.Je mag ook niet helpen.En dan kliedert ze naar hartelusst,soms op de tafel,want dan scheurt het papier door de hoeveelheid water.Maar blijf af,zolang ze nog inspiratie heeft.Daarna mag het kunstwerk (met gaten)mee naar mamma toe

Koffie drinken buiten

boompie klimmen

Ze zijn hier echt niet aan het paaldansen,maar volgens hun immagionation klimmen ze nou in die boom.

Altijd,als het mooi weer is wordt er buiten gespeeld,vaak op de speelplaats,maar ook vaak op het binnenplaatsje.Ilse is meestal de gangmaker.Ze heeft veel fantasie en op de foto zie je aktie van een spel.Een moet op de bank zitten en een soort verhaal vertellen en de anderen moeten het onmiddellijk uitbeelden.Ze lachen zich zelf vaak een kriek,omdat het zo lekker gek is.Ja,hoe klim je in een boom,als die er niet staat,nou,gewoon in de waslijnpaal!Hier volgen nog een paar aktie foto's




alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5226918694481359666" />