cultureel plezier in Agadir!

We vonden,dat we toch eens wat meer moesten doen,dan alleen maar thee drinken en zwemmen,dus zijn we weer naar Agadir gegaan,dit keer om het maroc museum te bezoeken..We kwamen natuurlijk weer telaat,net in de pauze voor het gebed en daarna moesten ze eten,maar daar lieten we ons niet door afschrikken.dus,een fijn terrasje opgezocht en koffie gedronken.Die kost omgerekend maar zestig cent,dus kan je wel een sloot drinken voor de Hollandse prijs.Het is een feest om hier op een terras te zitten,er wandelt zoveel moois voorbij.Als mannen elkaar ontmoeten,geven ze elkaar twee kussen en een klap op de schouder en..............een glimlach.mensen,wat een verademing,al die vrolijke en tevreden mensen.De meisjes giebelen net zo als in Nederland en dat is ook leuk om te zien en te horen..De een wandelt hier in zijn beste pak en nummer twee sjouwt met een grote jute zak op zijn gebogen rug en daaroverheen schijnt de zon en de vogels zingen er bij.Wij zijn helemaal omgeturnd,Marokko is heerlijk.het weer,de mensen en het eten (en de thee!),het past ons als een oude schoen.Dit is eigenlijk het eerste vakantieland,waar we ons honderd procent thuis voelen.We gaan er zeker weer naar toe de volgende reis..We wilden eigenlijk wat meer van de kunst hier zien,maar in het museum in Agadir waren alleen sierraden en foto's en geen enkel schilderij..Maar ook daar was een aardige jongeman,die ons ongevraagd van alles begon te vertellen.We hebben hem natuurlijk wat gegeven en dan zie je hoe blij ze er mee zijn.
Tussen de middag liepen we langs terrasjes om te kijken of er wat voor ons te bikken was.Een ober kwam naar ons toe,heette ons van harte welkom in La Pampa en we lieten ons maar verleiden.Hij had alles zei hij ,maar had geen enkele moeite om ons te vertellen,dat ze helaas....Maar toen zaten we al!Ik zag ook de triomfantelijke blik naar zijn bazin,zoiets van,hoe heb ik em dat geflikt?!Maar het eten was voortreffelijk en dat voor een habbekrats.
Van Reen hoorden we,dat Frans een hersenbloeding of een tia heeft gehad en vanuit deze plaats wensen we hem sterkte.Bob heeft twee keer met dit bijltje gehakt en we weten wat je dan doormaakt.
We hebben ook nog iets geleerd over bedelaars.Al die vrouwen die de hele dag op een bepaald plekje zitten,blijken achteraf in een mooi huis te wonen en verdienen een flinke cent bij.Echte arme mensen lopen schuchter langs je heen en zijn gods blij als je wat geeft.Vooral als ze invalide zijn dan doen we dat zeker.
Pasgeleden kwam een heel oud mannetje op ons toe en vroeg om een centje.Wij zaten net uit te puffen op een steen en gelukkig had ik wat dirhams bij me.Hij bedankte me en toen viel hij Bob letterlijk om de nek en knuffelde hem uitgebreid.Daar heb ik een foto van gemaakt.Ook dan blijft Bob heel lief zitten en ontvangt de omhelzing en gaf hem klopjes op zijn rug.dat was een onroerende scene.
Nina,we leave here at the end of the month,we give you a call and yes we love Marocan food,we look forwards to have dinner in your place.It is nice ,hearing from you anyway!