Goeie raad is duur

Eerlijk gezegd ben ik een beetje aan het worstelen met wat ik wil doen.
het is nu vijf weken na de operatie en mijn wijsvinger prikkelt en is tegelijkertijd doof.Voelt als en prikje bij de tandarts.
Heel vaak , als ik iets doe , merk ik dat mijn wijsvinger eenvoudig niet meedoet.
Mijn hand is nog dik en ik kan er weinig mee.
Nu loop ik bij en fysiotherapeut , die gelijk manueel therapeut is. Hij heeft alle gewrichtjes los gemaakt ,heel fijn maar na een uur zit toch alles weer vast.
Zou ik eigenlijk terug moeten gaan naar de specialist? Mijn huisarts denkt van niet .Willie van Klaar vind van wel.
Ik wil dat eigenlijk ook wel graag , maar besef ook ,dat ik geduld moet hebben. Alleen ben ik straks misschien te laat en ken hij er niets meer aan doen.
Mijn huisarts keek wel bedenkelijk en hoopt dat het weer in orde komt.
Ik heb er niet zoveel fedusie in , omdat mijn vinger vanaf dag een na de operatie zo prikkelt.
heeft iemand en idee?
In het blog van Nina staat , dat ik een super schoonmaak mens ben.Mijn huis is nou zo vies , ik kan echt niet werken.
Dus Nina , het is verleden tijd en overigens viel het met dat schoonmaken wel mee.
Mijn huis is wel opgeruimd en Bob stofzuigt af en toe en ik geef de bloemetjes water en verder doe ik niets.
We gaan veel weg , dan wordt het minder vies.
Roelien komt volgende week mij helpen en dan komt ze ook regelmatig , een maal per week een paar uurtjes.
Wat ben ik een piepert he?
Volgende week gaan we met Johan en Hilde naar Amsterdam. Naar de Hermitage en fijn een dagje uit.
Daar verheug ik me op.
Vanmorgen hebben we nog eens van vijf kilo pruimen jam gemaakt.
Ik vertelde Bob hoe het moest , hij heeft het leeuwenaandeel gedaan. Echt geweldig.
Als ik Bob niet had!!

Jicht dus!!....!!

Vrijdag morgen heel vroeg ligt Bob naast me te kreunen hij had vreselijke pijn in zijn pols.
Ik gauw mijn bed uit op jacht naar paracetemol en koude omslagen.
Dat hielp even maar hij kermde het af en toe uit..
Vroeger ging je dan naar de huisarts die dienst had ,maar nu moet je naar Assen naar en dokterspost.
Dat was in het Wilhelminaziekenhuis.
De secretaresse keek ons bestraffend aan want we hadden eerst moeten bellen voor en afspraak.
Weer wat geleerd!
Een mens blijft leren . Maar we kregen en aardig doktertje en met zijn diagnose waren we het gelijk eens.
Voor zo een aandoening krijg je diclofenac en en maagbeschermer en wij weten (Bob heeft wel eens vaker een jicht teen) dat de klachten dan snel verdwijnen.
Hij is nou weer het ventje ,met veel praatjes!
Jullie hadden eens moeten zien hoe we daar met de auto naar toe zijn gegaan !
Want ik kan mijn rechterhand bijna niet gebruiken en hij had een vreselijk zere linkerhand.Maar samen konden we wel schakelen en dat hebben we dan ook gedaan.
Verder gaat het ons weer redelijk.
Het huis moet eigenlijk een goede beurt hebben.
Vandaag heb ik met Roelien gepraat , die woont naast me en kent mijn huis en ze wil af en toe wel eens echt komen werken.Hardstikke fijn!
Verder geen nieuws ,Linda ,dat was nog eens leuk commentaar , daar hou ik van!
Wij zien elkaar zaterdag!

Jicht.

Beetje teleurgesteld

De operatie is achterde rug en zo langzamerhand ben ik goed wakker.Van de operatie heb ik weinig gemerkt , tijdens de operatie heb ik half geslapen .
Ik werd gauw even tussendoor geholpen , er was iemand niet op komen dagen.
Dus kreeg ik het pilletje om te kalmeren vlak voordat ik de o.k. inging.
Ik had tijd genoeg om de omgeving en de drukte in me op te nemen en ik dacht nog :God , wat een heisa voor zo een kleine ingreep.
Iedereen in operatiekleding , grote lamp, allemaal doeken over me heen. Ik was volkomen happy.
De chirurg had gezegd :"Fluitje van een cent! " Nu had ik al zolang last van die verhipte snapping fingers , ik was blij dat ik er nu gauw af was.
Tijdens de operatie viel ik jammer genoeg in slaap , ik heb er weinig van gezien. Ook weet ik niet meer hoe ik weer in mijn bed ben gekomen van de tafel af . Ik werd wakker omdat ik werd gereden ,terug naar mijn kamer.
Daar kreeg ik van een lieve zuster een lekker kop koffie en een boterham en daarna viel ik prompt weer in slaap.
De zuster kwam me weer wekken en hielp me met aankleden . Dat deed ze zo handig voor ik het wist zat ik weer in mijn kleren en daar waren Bob en Reen ook al .
Ik werd in een karretje gezet en die twee duwde me naar de lift en naar de voordeur.
En dan zie je dat het gewone leven zonder jou gewoon doordraait. Even . in een flits , dacht ik :zo gaat het ook als je dood bent. Mensen rijden je op een wagentje en brengen je naar je eindstation en de wereld draait door!
Al heel gauw had ik het gevoel ,ddat het verband heel strak zat en de eerste bandage heb ik er na een uur of drie gauw afgehaald. Dat luchtte een beetje op . Na vier dagen heb ik de rest eraf gepeuterd , want ik had nog steeds dat knellende gevoel .
Mijn vingrs waren dik en opgezwollen en voelden doof aan. De ene wond ( die van de tweede vinger ) kierde een beetje. Daar heb ik gauw een pleistertje op geplakt .
Daarna ben ik gaan oefenen zo goed als ik kon , maar alles doet zo verhipte zeer en mijn wijsvinger is gevoelloos ,net als je kaak bij de tandarts. Tot overmaat begon die vinger ook nog te prikkelen en ik was zo blij ,dat ik naar die chirurg kon gaan. Daar is dan al je hoop op gevestigd , die weet wel hoe het verder gaat . t'Was toch een fluitje van een cent?
De hechtingen werden eruit gehaald (er zit er per ongeluk nog eentje in!) en het gesprek verliep
luchtig en geruststellend. Dat gedoe met mijn vinger hoort er gewoon bij!
Het gaat wel weer over. Maar voor mijn gevoel duurt het nou wel erg lang en ik ben er de hele dag mee bezig. Intussen probeer ik toch de draad weer op te pakken , ben vandaag op de fiets gestapt. Linker hand aan het stuur en mijn rechterpols om bij te sturen . Dat ging enigszins maar niet helemaal zo fijn. Ik was blij dat ik zonder brokken weer thuis was.
Hoe lang zal het duren voor het wel weer goed komt ? Mijn wijsvinger is zeer aktief , prikkelt en meld zich met pijnsteken en ik begin toch te denken dat er wat fout is gegaan.
Dat komt natuurlijk , omdat ik al mijn oude wijve klachtjes redelijk onder controle heb. daar kan ik prima mee leven. Maar dit is nieuw en lastig en ik kan met die hand verder weinig doen Niet eens een jampotje open maken! Nou knaagt de spijt dat ik het laten doen een beetje.Eigen schuld , dikke bult!
Voor jullie geld : Heb je ooit last van een trigger (snapping)finger.Laat em maar snappen en laat niemand je vertellen , dat het een fluitje van een cent is , mocht je toch besluiten om het te laten behandelen.