Voorbij al weer

We kunnen beiden merken dat we ouder worden.Onze tolerantie grens ligt lager ,we horen het allemaal niet zo goed meer , we moeten ons zelf hard aansporen om alert te blijven.Volgens mij hebben de kinderen er niets van gemerkt.

Ik kreeg net twee dagen voordat ze kwamen een fikse ontsteking in mijn rechter hand.
Dus heb ik de vier dames om begrip gevraagd en of ze wilden helpen.Voor alle zekerheid had ik ze gevraagd of ze twee aan twee om de dag mij wilden helpen bij het eten koken en tafel dekken.

Ze moesten ook zelf hun bed opmaken en hun wasgoed inleveren.
Aan bed opmaken hadden Ilse en Kim een broertje dood en ik af en toe aan die ongezellige slaapkamer. Dan vroeg ik het maar weer eens.
Zeer waarschijnlijk maken Ilse en Nathalie hun bed thuis ook niet op , die bult op hun bed stoort hen niet ,ze gaan er eventueel gewoon bovenop zitten of er weer onder liggen. Ik ben nog van de oude garde en ik wil in mijn huis redelijke orde en regelmaat.Suzanne kent het woord dicipline en past het ook werkelijk toe.
Die kwam af en toe vragen wat ze kon doen 'maar de anderen kwamen alleen maar op vriendelijk verzoek.

Toch hebben ze alle vier meegeholpen met koken. Bob heeft met zijn 82 jaar braaf staan op te ruimen in de keuken .Daar heeft hij sowiso een broertje aan dood en toegegeven , het was ook wel een beetje erg veel.
Ik vraag mij af hoe lang we dit nog kunnen doen. Met Bob gaat het niet zo goed ,hij is vaak stil en afwezig en we missen zijn grapjes en vrolijke opmerkingen.
Voor de mensen die heel veel van Bob houden een sein om eens wat vaker langs te komen of op te bellen.Hij weet het ook van zich zelf en vind dat vervelend .
We gaan maar eens naar de huisarts om te vragen of hij niet toch een klein tiaatje heeft gehad . Hij is nu al een week of drie wat je noemt off shore!
Voorlopig houden we even rust en dan maar kijken hoe het gaat. En als het niet meer gaat , dan hebben we in ieder geval nog een keer een leuke (welliswaar zeer korte ) vakantie van de kleinkinderen meegemaakt . Dat korte lag niet aan ons hoor , Kim moest naar huis en mocht gelukkig nog een dagje langer blijven vanwege het eten met Chris.
Dat was echt gezellig , behalve dan ,dat ook hier Bob er niet echt bij was.
Eigenlijk ,dacht ik dat ik de enige was die zag hoe stil Bob was , maar nu hoor ik het van alle kanten.
Hij slikt zo veel bloedverdunners , vandaag heeft hij blauwe lippen en een vlek op zijn lip.
Op mijn opleiding vroeger leerde ik wel over onderhuisdse bloedingen of petechien en dat zou dan komen van bloedverdunners.Maar die bloedinkjes kunnen misschien zich ook elders manifesteren????????

In ieder geval ben ik blij ,dat de jongelui het er gezond hebben afgebracht . Aan het bijna huilen van Nathalie , toen ze wegging , begreep ik ,dat ze het toch wel fijn had gevonden. Ze was vaak heel kort af en op boze af.

Bob en ik hebben het beiden geprobeerd om haar juist extra veel aandacht te geven en haar te beschermen tegen "aanvallen" , maar ook dat werd door haar niet op prijs gesteld. Maar heel af en toe kwam toch weer de vrolijke Nathalie tevoorschijn en kijk maar naar de foto's ,daar lacht ze!
In ieder geval heeft ze in die vijf dagen niet gehuild en daarvoor hangen wij de vlag uit! Goed zo , Nathlie!!!!En dat alles zonder retalin.