Sóms kan het je raar vergaan

Bob en ik zijn beiden behoorlijk doof en dus zijn we klant bij Hans Anders.
Ik kon mijn oortjes pasgeleden afhalen ,maar die van Bob pasten niet en hij kreeg anderen aangemeten.
Thuis gekomen liet ik Bob eens horen hoe zo een apparaatje werkt en hij vond het fantastisch.
12 Augustus zijn die van hem klaar en zolang hebben we beiden eentje van mij in. Wat een uitkomst.
Pasgeleden gingen we wandelen en thuisgekomen vroeg Bob :"wat zeg je?" en ik keek verbaasd want hij had toch mijn oortje in! Nee dus!
Verloren . Wij de hele route weer afgefietst , maar zonder resultaat . Bij mezelf dacht ik "sh!',weer zoveel geld weg ,maar ik weet hoe gemakkelijk je zo een klein dinkie kwijt raakt.
De volgende dag wil ik de was aan de molen hangen en wat zie ik???
Mijn oortje bengelt daar gezellig aan een lijn.
Ik gauw er mee naar binnen en uitproberen.Het had de hele nacht lekker buiten gehangen.
Dus nat en kapot ,dacht ik . Maar nee hoor , het werkt nog prima en wij allebei blij!
Nu horen we elkaar weer en laten dat ding thuis als we gaan wandelen.
Bob had een theedoek opgehangen en bleef in de draden hangen met zijn kop en merkte toen niet dat daardoor zijn oortje eruit ging.De goden waren weer met ons!

Verder nieuwtje is ,dat als ik naar Hongkong ga Bob ook mee kan! Heerlijk.
Ik ga Eric Havelaar weer bellen ,want die moet voor de visa zorgen en ons adviseren waar we nog meer heen kunnen als we daar eenmaal zijn.De vorige keer was het allemaal dik in orde.