onze opa Bobbie

Niet te geloven,maar hij is nu echt tachtig jaar.Iedereen die hem ziet schat hem veel jonger!Daar is hij maar wat trots op!Nou hij heeft heel wat te verduren gehad de afgelopen dagen.Heeeeeeeeeeeeeeel veel bezoek,een fijn feest,prachtige cadeaux,wat wil een mens nog meer.
De bezoekers kwamen al ruim voor de veertiende.Allereerst kwam Gijs.Die bepaalde gelijk het programma van de dag,want een hond kan nou eenmaal niet gewoon effe naar de w.c.,Die moet uitgelaten worden.Bob en ik zijn vijf weken lang elke morgen om vijf voor zeven uit ons bed gerold,gauw naar beneden,hond uitlaten.Vaak had Gijs het toch niet meer gered,dus pieste hij naar believen in de kamer of de keuken en dat was dus dweilen geblazen..Maar Gijs is een hele lieve hond en geeft bij ons een spannende tijd meegemaakt.Een operatie aan zijn ooglid,een wrat die verwijderd werd van zijn wang,zijn tanden gepoetst door de dierenarts,roesje,heen en weer naar Gieten,ik geef het je te doen.!!
Gijs werd onmiddellijk geaksepteerd door de hele buurt en horden kinderen kwamen vragen of ze met Gijs mochten wandelen,waar we heel blij mee waren.Nou mis ik dat grijze monster,hij scharrelde altijd achter mijn benen,waar ik ook liep.Als ik op de bank ging zitten,lag hij aan mijn voeten en wandelen vond hij heerlijk,vooral als we naar het bos gingen,want dan mocht hij los rennen en snuffelen.
Al gauw kwamen Ilse en Nathalie en Suzanne.Die pikten de bovenverdieping in.
Op die zolder is wat gespeeld en geknutseld en lekkere rotzooi gemaakt.Alleen was ik dit keer een beetje strenger,s'avonds moest het worden opgeruimd en dat deden ze echt!Kort daarna kwamen Reen en Doris.Dat was dus huisje vol.
Gezellig was het aan tafel,veel gebabbel,lekker gegeten,veel handen die meehielpen met de afwas en dan altijd weer de gezellige koffie en thee rondes,waar de meiden op gebrand waren.Wat was er nou weer voor lekkers bij de koffie of thee?
Het weer was niet altijd mooi,maar soms konden ze toch buiten spelen en werd de groep uitgebreid met de buurmeisjes en jongens,die onveranderlijk ook weer mee naar boven sjouwden als het weer begon te regenen.
Moeders uit de buurt die hun kroost weer kwamen ophalen,brullen onder aan de trap....Jaaaaaaaaa,ik kom zooooooooooooooo!!!!
Intussen veel telefoontjes van Jet en Alfred,die niet konden komen vanwege de pacemaker die Jet moest hebben,van Jaap,die ook niet kon komen,vanwege de hoge kosten,van kennissen die alvast wilden feliciteren,het was werhkelijk een aaneenschakeling van gebeurtenissen.
Maar eindelijk was het dan toch twaalf juni,de dag van het feest.daar schrijf ik straks over,even de foto's opzoeken