Eerste conrtrole

Vanmiddag om 4 uur moesten we ons melden op de afdeling fysiotherapie.We waren fijn op tijd en  we waren de eerste.
.Helaas kwamen er twee niet..Die waren opgenomen in een verzorgingstehuis  en daar krijgen ze al therapie.Een dame uit Friesland kwam even later en dat was een vrolijke ontmoeting.
Bob loopt nog steeds met zijn rollator en tot onze grote vreugde vond de peut dat beter dan met krukken.
Als je met krukken loopt ,stop je na twee stappen om de krukken weer te verplaatsen. met de rollator loop je gewoon door en krijg je sneller het juiste looppatroon Zeker de eerste zes weken.
Dat is een fijne opsteker voor Bob ,want door die tia's is hij niet zo stabiel in zijn armen.Nu heeft hij geen enkel probleem.
Het in de auto stappen hebben we afgelopen dinsdag met Marloes( peut in Annen)geoefend en dat ging zó goed!.Daarnaast hebben we ook het traplopen nog een keer geoefend en dus.......kon hij vanmorgen gewoon onder de douche.Al dat geklieder in de keuken is dus nu verleden tijd , heerlijk!
We gaan weer terug naar normaal. Die mevrouw vertelde ons dat ze gewooon in de keuken staat te koken. Morgen neem ik Bob mee in de keuken,aardappels schillen of vlees braden,we zien wel ,maar de verwenperiode is gedeeltelijk voorbij.Hij moet weer mee doen.Arme Bob he?
Vanmorgen hebben we een half uur gelopen ,met ingelaste pauzes van drie minuten.Van mij mogen de pauzes wel langer duren , maar dan wordt hij te koud.

We treffen het nog steeds ,we kunnen iedere dag naar buiten.
Hier zitten Bob en het Friezinnetje gezellig te kletsen en haar man kijkt vrolijk mee.

Al bijna twee weken geleden!

wat een verschil met 14 dagen geleden. Toen brachten Reen en ik Bob naar het ziekenhuis.
Vandaag kreeg hij moppers , omdat hij zijn scheerspullen in de keuken had laten staan.
Steeds meer leer ik hem terrein terug te winnen.Hij kan al heel veel.
Vandaag moest hij zich  grotendeels zelf afdrogen ,nada ik vele kannen water over hem heen had gegoten.In Indonesie noemen ze dat  mandien.Als beloning kreeg hij een voorverwarmde grote handdoek.dat vond hij heerlijk.Hij stapt nu gemakkelijk in dat kinderbadje en dan kan ik maar raak plonzen  met water.
We hebben zojuist nog en klein rondje gemaakt buiten.het was net even droog tussen de buien door.
Het lopen op zich gaat vaak niet al te fraai.Hij sleept veel te gauw zijn rechter been er weer bij en dan wordt het lopen lelijk. Ik blijf gewoon corrigeren en dat helpt echt!.Hij kan heel goed dat been belasten ,maar in zijn onderbewustzijn gaan dan de alarmbellen aan en strompelt hij weer inplaats van netjes lopen..Ik heb één groot geluk , dat is dat hij echt wil luisteren en goed reageert.
Vannacht waren de batterijen van ons belletje op ( Reen!!) en stond Bob om twaalf uur onder aan de trap te roepen. Dat uit het bed komen ,helemaal zelf hadden we net die dag geoefend.
Hij had pijn en wilde een slaappil en nog een beetje gerustgesteld worden.
Hij had in de gauwegeit  vier paracetamol tabletten naar binnen gewerkt,wat hem weer moppers bezorgde.Enfin ,dat ik er dan ben helpt kennelijk ook.Hij dacht dat de heup ontstoken was ,maar beide heupen waren even warm en dan zie ik de opluchting. Ik sliep al ,maar ik ben nog een half uurtje beneden gebleven ,tot ik dat rustige ademhaken hoorde en toen  ben ik maar weer gauw zelf onder de dekens gedoken.
Ik sta nu telkens een kwartiertje later op ,want zijn biologische klok staat nog een beetje  op zomertijd.
Dat doe ik dan een paar dagen en dan begin ik met half acht.Ik leer iedere dag allerlei foefjes om de zaken beter te regelen.Ik krijg steeds meer respekt voor de mensen die dag in dag uit in de zorg werken. Met een patient in huis  krijg je alleen maar rust als hij slaapt. Dus ben ik s ávonds K.O en de mensen in de zorg  die behandelen misschien wel tien op één dag.??
Bob gaat wel vooruit ,maar is nog steeds zó moe! Ik denk aan astronauten voeding ,ik ga de huisarts toch eens vragen.Af en toe koop ik een sappige biefstuk voor hem ,om aan te sterken.En natuurlijk veel verse groenten en fruit.

Effe schrikken

Eergisteravond breng ik Bob naar bed en hij piepte , omdat ik zijn zere been  op het bed wilde hijsen.
het was bijna elf uur. Toen ik eens goed naar zijn linker been keek ,zag ik dat het behoorlijk dikker was dan zijn rechter been.
Twee huizen verder woont een mevrouw ,die werkt bij de thuiszorg en die heb ik even opgehaald.
Beiden dachten we aan trombose en we besloten een dokter te bellen..Die kwam na een half uur en hij constateerde oedeem door waarschijnlijk hartfalen.
Het zag er echt griezelig uit. Glimmend en héél dik.
Ik was benieuwd hoe je aan de buitenkant kan zien dat je te maken hebt met thrombose.
Het been was niet rood ,alleen erg gezwollen.
Hij liet hem de knie buigen en voelde toen aan de kuit.Voor wie het weten wil.....Als het trombose is is de kuit hard en warm , is het water ,dan voelt de kuit soepeler aan . Ik ben al zo lang uit het vak , daar was ik niet op gekomen.
Dus...in bed  been omhoog en vroeg in de morgen  een plaspil . maar die dan ook weerkelijk vocht afvoert. Bob slikt ook altijd "plaspillen " maar die reguleren alleen de waterhuishouding  zei die dokter. Wéér wat geleerd.  Ik zag Bob alweer naar Assen verdwijnen , maar gelukkig niet!
De huisarts is nog even aan komen wippen en die beval steunkousen aan.
Daar heeft Bob gloeiend de p.aan . Boven en onder de kous hoopt het vocht zich dan gigantisch op en daar zitten we ook niet op te wachten.
Verder gaat het prima met hem.vanavond eten we stamppot boerenkool  met worst en gaan we nog één keer klaverjassen , morgen breng ik Reen naar de trein.wat zal ik die missen   !Ze heeft me zó fijn geholpen en bijgestaan  ,  in zo een situatie kan je wel een beetje backing up gebruiken.

Die Bob toch!

Hij ligt nu lekker te slapen voor zijn middagpauze , maar  hij is nu al geweldig opgeknapt.
de eerste nacht was een ramp nacht , iedere keer weer drijfnat .En maar weer verschonen.
Ik denk , dat zijn onderbewustzijn  er nog niet op ingesteld was ,dat hij geen katheter meer had . Vanmorgen  belde hij pas om kwart voor vijf.  Hij was nog kurkdroog , had zelf in de fles geplast, maar kon de paracetamol niet vinden en de pijn kwam hem pesten. Dus gauw even gepakt en bijna direkt sliep hij weer in.
Ik had met Reen en Chris afgesproken , dat ik Bob eerst even wilde wassen in de keuken en om kwart voor acht stond ik bij zijn bed en sliep hij nog heerlijk.
Wat een georganiseer is dat om een groot mens weer schoon in de kleren te krijgen. Petje af voor al die mensen  die dat dagelijks doen . Ik heb er een dik half uur voor nodig om hem van top tot teen te wassen .Hij kan al redelijk goed op beide benen staan , dus kon ik fijn zijn haren wassen bij de gootsteen. Voor de rest zit hij op de rollator en kan ik grote delen zó wassen.
Als ik zijn benen was , zit hij met de pootjes lekker in een bakje met warm water en als de zeep van zijn benen af moet giet ik gewoon met een kannetje warm water er over. Wat op de grond valt,  dweil ik later met de handdoeken weer op , die gaan daarna gelijk in de maschine.
We redden het goed , maar ik ben wel blij als hij eenmaal schoon en aangekleed in zijn stoel zit. Voor ik alles weer heb opgeruimd , is een heel uur voorbij.
Je kan nu bellen wannneer je maar wilt  en op bezoek komen ,  alleen moet je weten , dat ik hem van acht tot negen in de kleren help en na de lunch (ongv. half één) stop ik hem in bed en laat hem tot half drie slapen..Zo ongeveer als in het ziekenhuis.
Van de zielige patient is niets meer over ,hij is weer helemaal Bob met gebbetjes en geintjes en lekker fel met kaarten .Dat doet twee dagen thuis met een patient.
Natuurlijk heeft hij nog een beetje pijn  ,de wond lekt nog een klein beetje , maar we zijn al lekker bezig met quadricepsdrill en andere oefeningen.
Morgen roep ik een peut op , kijken wat die met hem uitspookt en als het me niet bevalt doe ik het gewoon helemaal zelf.
Ik zie Kerstmis zonder stokken wel zitten .Dat voorspelde  de chirurg!

thuis

Wilma ,nú zou ik jouw handige handjes kunnen gebruiken.!!!!!
Bob is thuis en dat had al veel voeten in de aarde.Met de rolstoel  naar de auuto ging nog prima ,maar toen moest hij in de auto en dat ging echt niet.
Ik ben dus weer naar binnen gelopen om hulp te halen ,maar er bleek nergens een sterke kerel rond te lopen  die een handje kon helpen en Johan was nét weg.
Ik zag een jongeman lopen en daar ben ik op af gestapt en vroeg hem of hij sterk was?
:Komt er op aan" ze hij.Hij wilde het wel proberen.
Met echt heel veel zorg en spierkracht van die jonge man en het trapje van de caravan zat Bob even later prinsheerlijk in de auto.
Bob was echt heél bleek en bibberig maar zó blij dat hij naar huis ging.
Ik heb héél voorzichtig gereden, de weg zit vol met verkeersheuveltjes.

Thuis gekomen hebben we met Roelien en vooral Hendrik met kunst en vliegwerk Bob er weer uit gehaald. Hij kon zelf achter de rollator lopen.

Hij was helemaal K.O. Kopje thee en gauw op het ziekenhuisbed . Was binnen een paar minuten diep in slaap. Ik had hem op zijn hart gedrukt niét uit bed te gaan en ik had een fles om te plassen naast hem gezet.

Reen en ik gauw naar de markt , kom ik terug ,wie loopt daar midden in de kamer????
Bob , .met de mededeling dat hij moet plassen . Ik schrok me echt wezeloos. We hebben net gezien bij mijn zus Jet ,  wat een val kan doen met zo een heup. Die is al bijna twee maanden opgenomen en heel misschien mag ze zaterdag naar huis.

Vanavond heeft Bob redelijk gegeten maar het lijkt er niet op ,zoals hij vóór de operatie kon bunkeren.Van alles maar een klein beetje.

Daarna moest hij naar de w.c. en met heel veel moeite kreeg ik hem op het toilet. en daarna hoefde hij niet meer ,de hele boel zit vast.Reen had een Duits middel ,net zoiets als lijnzaad,  en nu maar afwachten.

Nu ligt hij op bed en slaapt alweer.

Mensen ,vanavond maar niet meer bellen ,hij moet echt bijkomen.

Morgen moet ik hem helpen met wasssen en verschonen.Ik ga het echt proberen ,maar als me dat te zwaar wordt ,  kan ik hulp van ICARE krijgen.Ik kijk het even aan.

De wond lekt nog een beetje. Gelukkig mag ik mijn tweede buurvrouw ook roepen ,als ik het even niet meer weet. Zij gaat overdag ook van patient naar patient en kent het klappen van de zweep.

Hoofdzaak ....hij is thuis! Over het algemeen  knapt een mens daar van op.
Reen en ik proberen hem lekker te verwennen en hopen echt ,dat we hem weer aan de loop krijgen..

Als je bellen wilt ,doe dat dan tussen tien en twaalf of tussen drie en zes.

Hij heeft echt een enorme klap gehad.

Het gaat goed!

Bob mag morgen naar huis.Ik heb vandaag les gekregen.Hoe de wond verzorgd moet worden ,hoe ik Bob het beste kan helpen met uit bed komen etc etc.
Alles staat ook nog eens op papier en ik mag altijd bellen.
Als Bob moet lopen ,gaan de eerste twee stappen een beetje moeilijk ,maar dan gaat hij er als een speer vandoor.Hij mag dat been niet volledig belasten , hij krijgt krukken mee en een rollator voor in huis.
Vandaag heeft hij normaal gegeten en gedronken en hij gaat zelfstandig naar de w.c. voor kleine en grote boodschappen.
Voor de nacht heb ik een fles gekocht ,want als ik boven slaap ben ik niet zo snel ter plekke .

Hij heeft een zalig bed in de computerkamer.Daar heeft hij ook t.v  , dus  wat wil hij nog meer.
Het ziekenhuis hangt hem ellelang de keel uit en zijn grote wens ......naar huis!

Ik heb ook een stoel voor hem besteld ,zodat hij makkelijk er in en er uit kan krabbelen.Die kan ik huren.Die komt over twee dagen.
Onze stoelen zijn totaal ongeschikt.We gaan zeker op jacht naar een hele fijne stoel,maar dat duurt nog even.

De vorige keer na zijn zware hartoperatie knapte hij  thuis gekomen zó snel weer op. Ik hoop dat dat weer zo goed gaat.

Reen heeft me met alles zó goed geholpen , fantastisch! Ze gaat volgende week woensdag weer naar Karlsruhe.
We wandelen nog elke morgen ,koken samen en doen samen de huishouding.
Die zal ik missen!

Woensdag

We waren zó benieuwd of Bob uit bed was,Reen en ik.
En ja hoor ,daar zat hij ,prinsheerlijk op zijn relaxstoel.
Hij had vannacht heel slecht geslapen ,omdat iedere keer weer een apparaat begon te piepen(ERROR) .Vanmorgen werd iedereen geholpen met aankleden en voorzichtig in hun stoel gehesen.Daarna werden ze in een andere (huis)  kamer gezet ,met ze'n vieren.
Bob had die morgen ,vlak voor zijn ontbijt vreselijk over gegeven.
Ik vroeg of hij zin had in een ijsje (ik wist toen nog niet van dat overgeven) en hij gruwde bij het idee.
Nou,als er iemand gek is op ijs ,dan is hij het.Je mag hem er voor wakker maken.Maar deze keer hield hij het maar bij water.Hij heeft al die tijd nog niets gegeten,alleen maar minimaal gedronken.

Bob viel nog voortdurend bijna in slaap en was nog erg moe. Hij had helemaal rode konen van inspanning. Wie er ook heen gaat ,maak je het niet te lang ,hij kan het echt niet hebben.

Alle vier hadden ze een liter water naast zich staan ,die móet vandaag op.
De peut is geweest en alle vier hebben ze gelopen.Bob had geen moeite en één mevrouw ook niet  ,maar die kleine branieschopper ging het niet zo best af ,net als die andere mevrouw.
Bob heeft wel pijn ,maar goed te verdragen.Morgen gaan alle infusen   óók de morfine    eraf en zijn ze weer op zich zelf aangewezen en op de paracetamol.

De stemming is weer goed en ik denk dat ze alle vier vroeg gaan slapen.

Hier is de hele groep,allemaal met één zeer pootje!

Eerste bezoekje

We troffen Bob slapend aan.Een beetje bleekjes en de beentjes iets omhoog ,want de broeder zei dat zijn bloeddruk te laag was.Door al het lawaai van het bezoek werd Bob ook wakker  en hij was echt blij dat hij ons weer zag.
Hij heeft absoluut geen pijn en geen zorgen  Alle vier liggen met een katheter,ze mogen nog niet uit bed.Bob blij ,want hij  was even verlost van zijn blaasprobleem.
Hij had nog niets gegeten  en een heel klein slokje gedronken.
Wij natuurlijk vragen hoe het ging in de operatie zaal.
Oh,zei hij, ze hebben me gewoon op- mijn bed geopereerd,ik hoefde niet over te stappen of zo.!
Reen en ik lachen . Hij was kennelijk al zo versufd ,dat hij niets gemerkt heeft.
Boven zijn bed hangt een morfinepompje en daar hoeft hij geen gebruiksaanwijzing voor hoor.
Hij viel constant weer in slaap en na een half uurtje zijn we weggegaan.Ik keek nog even om het hoekje en daar lag hij al weer heerlijk te slapen.
Grote ijszak tegen zijn  heup ,been dik in het verband.
Zijn been ligt in een comfortabel gootje.De ruggeprik was al weer uitgewerkt ,want hij voelde zijn tenen weer en kon zijn voet bewegen.
Het gaat dus goed met mijn baasje!
We hebben een bed bestelt bij IKARE,dan hoeft hij even niet naar boven te lopen , dat brengen ze morgen en naderhand halen ze het ook weer op.
In het ziekenhuis hebben we de rollator verruild voor een paar elleboogkrukken.
Wat heerlijk ,al die comments,die print ik morgen uit en neem ze mee naar het ziekenhuis.dank je wel allemaal!
foto's volgen ,ik ga eerst even eten!

operatie geslaagd!

Zojuist belde het ziekenhuis.
De operatie is geslaagd , wat heerlijk. Hij is ook al even wakker geweest!
Hij ligt op kamer 8 op afdeling A2

Ziekenhuis Assen.

Vanmorgen om half elf hebben Reen en ik Bob afgeleverd in het Wilhelmina zieken huis in Assen.
Er kwamen nog drie patienten en het is me daar een vrolijke boel . Een ontzettend grappig mager mannetje en twee  dames ondergaan het zelfde lot. .Eén heeft het al een keer meegemaakt dus daar kunnen die anderen van profiteren.
Bob is morgen als eerste aan de beurt om acht uur!.
Hij heeft een telefoontje naast zijn bed.Voor wie het nummer nog niet weet,ik geef dit nummer maar ik vraag jullie DRINGEND om de eerste twee dagen niet te bellen. 0612281171
Woensdag moet hij uit bed en dat is razend inspannend.Aan het einde van de dag kan je hem wel bellen als je het kort houdt .De dagen daarna heeft hij wel weer spraakwater voor tien.
Deze mededeling geef ik op advies van de zaalzuster.
Ook liever voor die tijd géén bezoek,
Reen en ik mogen er morgen eventjes bij ,maar dan is hij nog weinig aamspreekbaar.
Het is voor een 84 jarige echt een forse ingreep en vooral met zijn medische voorgeschiedenis.
Helaas houden de hartritme stoornissen niet op en natuurlijk is door de pijn zijn conditie (wat betreft lopen etc.) achteruit gegaan.
Maar mijn baasje is vol goede moed . Hij komt er wel door.Reen en ik hebben de relax stoelen mogen bewonderen , waar ze naderhand in komen te liggen . Echt grandioos.
Er zat daar een groepje die bijna klaar zijn en daar was de stemming ook perfekt.
Morgen om drie uur mogen we even om het hoekje kijken.daar liggen dan vier mensen bij te komen van de operatie.
We sluipen er ook zó weer uit en ik zal hem jullie groeten overbrengen
Bob heeft zöveel telefoontjes van jullie gehad,dat sterkt hem en hij bedankt jullie er hartelijk voor.
Ze kwamen uit Frankrijk,Duitsland en zelfs uit Australie.Verder van een groot deel van familie   vrienden en kennissen uit Nederland.Van onze buurvrouw kreeg hij vóór hij wegreed nog een hartelijke pakkerd!.
Bij de intake vertelde Bob , dat hij zijn lichaam ter beschikking van de wetenschap heeft gesteld en daaraan merk ik ,dat hij  toch een beetje bang is.
Maar de artsen zijn optimistich .Ze bellen me zodra hij op de uitslaapkamer is. Hij krijgt een ruggeprik en een klein roesje en vooraf nog een kalmerend pilletje
Fijn zieken huis,prima begeleiding . Ik ga schrijven zodra ik thuis ben . Dus jullie hoeven me vóór 5 uur niet te bellen , het is een dik half uur rijden.

Operatie

Bob moet volgende week maandag  zich vervoegen in het ziekenhuis en dinsdag wordt hij geopereerd.
Hij kreeg vanochtend een telefoontje en hij is blij ,eindelijk van de pijn af,!
We zijn gisteren naar Harlingen geweest en hebben met Jet in de tuin gewandeld   Uiteraard jet in de rolstoel ,maar we waren wel een uur onderweg en ze heeft genoten.
Reen had in duitsland nog wet kleren gekocht  en daar was ze ook blij mee!
Brit ,bedankt voor de bijdrage en ik heb haar jullie groeten over gebracht.
Ze gaat  goed vooruit en ziet in ,dat ze nog even moet blijven .Ze krijgt nog veel hulp , die ze thuis niet heeft.
Het ziekenhuis verveelt haar en de kost is ook niet je dat , maar ze heeft wel geduld  ,nu ze het zonnetje  van het naar huis gaan in de verte ziet schijnen.

Karwei geklaard

Er is hier in de afgelopen twee dagen heel wat af gezaagd en getimmerd , Het resultaat mag er zijn,
het ziet er prachtig uit.
We hebben hele fijne vakmensen  , die met een enorme inzet het karwei afmaken.
Ze komen uit Enschede  en praten Hollands met een accentje . Dat klinkt echt gezellig.
Zo tijdens de koffie hebben we leuke gesprekken . Dan merk ik ineens weer hoe ik mijn werk mis.
Vroeger vertelden de mensen mij over hun werk en hun bazen  en kreeg ik een beetje inzicht waar mensen mee bezig zijn en hoe ze hun dagelijks brood verdienen.
Deze kerels werken in een hoog tempo,staan om vier uur  op , rijden dan naar hun opdracht en moeten maar zien dat ze het af krijgen binnen de termijn.

Eén van die mannen ging de eerste dag al door zijn rug ,  maar heeft gewoon hard doorgewerkt.
Ze hadden ook pech ,want het stortregende soms en dat werkt niet prettig.
Toch klagen ze niet , drinken koffie op het puntje van de stoel en gunnen zich geen tijd om rustig hun boterham opp te eten , De eerste dag had ik soep voor ze klaar staan  . maar daar hadden ze géén tijd voor.We kunnen nu duidelijk zien wat men bedoeld met hoge werkdruk.

Vandaag komt er ook nog iemand om alles precies te bekijken en voor een handtekening..
Ik mag nog geen ramen zemen , eerst moet de kit goed drogen.
Morgen gaan we nieuwe plantjes halen voor het raam en gaan we naar Leer om Reen op te halen..

Van de anesthesiste hoorden we dat Bob gauw aan de beurt is .Dat kan dus volgen de week zijn.
Er is daar geen wachtlijst.We hebben ook toegezegd dat Bob eventueel wel eerder wil als iemand uitvalt.
We willen beiden toch graag weer naar het zonnige zuiden..Morgen maar eerst eens de stofzuiger door het huis.Als ze vroeg klaar zijn ,doe ik dat vandaag nog.

Nog een paar foto's

 

Deze hele voorkant krijgt nu nieuwe kozijnen,óók het kleine badkamer raampje.






Daar zit Bob helemaal verloren in de kale kamer.
Gelukkig duurt het maar twee dagen.

Ga vandaag de gordijnen wegbrengen, die mogen na tien jaar wel eens gewassen worden

De achterkant van het huis  heeft al eerder kunststof kozijnen gehad en dat is toch wel praktisch, we hoeven nooit meer te verven

Chaos in huize Bik

Vandaag krijgen we nieuwe kozijnen en ramen aan de voorkant van ons huis.
Daarvoor moesten we de boel zo goed mogenlijk leeg maken ,zodat die kerels kunnen werken.
daar heb ik even wat foto's van gemaakt.
Bob en ik zijn allebei geinterresseerd in technieken van werken en zag ik bijvoorbeeld hoe ze van de bovenverdieping een raam er uit halen en laten zakken.

Alsje het ziet is het een fluitje van een cent ,maar verzin het maar eens!

Zó begint het ,de ramen worden afgeleverd.
En de boel moet aan kant.Kleed weg prulletjes weg,planten weg,zowel boven als beneden.
Vanmorgen om kwart over zeven stonden ze al hier voor de deur.
Eerst maar een lekker bakkie koffie en een beetje praten en nu is het een lawaai en een getimmer van jewelste.De gang ligt nu al vol rotzooi, en ik denk dat het nog wel even erger wordt.Ze zijn boven begonnen en morgen doen ze beneden.Ze komen morgen ook zo vroeg en ik weet nu al dat ze om drie uur al weer naar huis gaan.\Heb ik mooi tijd om daar op te ruimen.