Hallo allemaal,

Na veel prutsen en proberen lukt het me nu toch om in mijn blog te komen.
We zijn heel onverwachts in Marokko beland.We zijn eerst heel gezellig bij kleine Con geweest en daar hebben we gegeten in een heerlijk restaurantje ergens bij de camping in de buurt.haar vriendin was er ook bij,Clar issa heet ze en al babbelende kregen we het over Marokko en dat we een bord zagen met richting Sete erop.Bob had gelezen,dat je vandaar uit met de boot over kan steken naar Tanger.De volgende dag zaten we er al op en daar hebben we twee dagen op gevaren.Aangekomen in Tanger zijn we naar de kust gereden en langs de Atlantische oceaan richting zuiden gereden. Eerst naar een vrije camping voor een nacht en de volgende dag weer door,richting Rabat en Casablanca.Daar vonden we weer een kleine camping.Kosten 70 dirham,ongeveer 7 euro.Nu zijn we in El Jadida en hier willen we even blijven.Het weer is inmiddels beter geworden,de regen is gestopt en soms zitten we al heerlijk te zonnen.
Vanmiddag gaan we een portugees Fort bekijken en een fikse wandeling maken.
Ik had het boek van A.H.Alie gelezen en zat op de boot vreselijk in de rats,voelde me absoluut niet veilig,maar dat is nu over.Het barst hier van de behulpzame Fransen,de meer dan vriendelijke Marokanen,de campings zijn redelijk tot goed en het leven is hier goedkoop.
Robert,gefeliciteerd met je verjaardag en veel cadeautjes toegewenst .
Telefoneren is hier vreselijk duur,maar internetten kost bijna niets,dus doen we het maar zo.
Wordt vervolgd,
CONNIE

duitsland-karlsruhe

In karlsruhe kwamen we precies op tijd.Reen was zo een beetje op het einde van haar latijn en Bob en ik konden dus fris en vrolijk invallen.Gerd bezoeken in het ziekenhuis.Reen een beetje helpen in het huishouden,samen boodschappen doen en vooral praten.Het bleek,dat Reen een hele hoge bloeddruk had en wij maar denken dat het van de zorgen kwam.Maar de oorzaak was,dat ze een nieuwe cardioloog had en die heeft alle medicijnen veranderd.Haar bloeddruk steeg tot over de 200 en de onderdruk griezelig ver boven de honderd.
Op het laatst heeft ze in wanhoop haar huisarts gebeld en die kwam met een lekker mixje en ze mocht haar oude medicijnen ook weer nemen.Die had ze nog.Het leed was weer geleden.Nieuwe bezems vegen dus niet altijd schoon.
Gerd is inmiddels ook weer uit het ziekenhuis en we hebben al weer gezellig geklaverjast.vandaag hebben we gewinkeld en lekker Kaffee mit kuchen NUMMENUMMENUM!!! gegeten.Morgen gaan we uit eten bij de Italiaan en dan vertrekken we zondag weer richting Frankrijk.
Het gaat ons goed,we zijn blij dat het Reen en Gerd ook weer beter gaat.We hebben de storm op de televisie gevolgd.de caravan stond veilig in de luwte van het flatgebouw,alles is dus nog heel.
Nederland heeft ook veel schade hebben we gezien.Duitsland heeft 12 doden,wat vreselijk voor die mensen.
Wij hopen dat het jullie allemaal goed gaat.Het zal wel weer een week duren voor ik weer ergens achter een computer kan kruipen.
gegroet allemaal,ook van Reen en Gerd en Bob,

Connie

Dikke zoentjes,voor de hele kleine kleinkinderen,big hug voor de grote kleinkinderen

Zo,de kerstvakantie zit er weer op .Ilse en Nathalie zijn hier vier dagen geweest.Jammer genoeg was het buiten beestenweer,dus moesten ze binnen spelen.maar onze buurmeisjes (Charissa en Marcella) waren ook vrij en het was dolle pret met die vier.
Er werd afwisselend gecomputerd,t.v. gekeken of boven op de zolder gespeeld.
Boven was duidelijk favoriet.Ze hebben een soort beestenfantasiespel ontwikkeld.
Drie meiden waren hondjes en de bazin had allerlei moeilijkheden met ze. Ze hebben heel wat afgeblaft en soms gemiauwd,als het Nathalie zo uitkwam. Ze hebben ook heel veel getekend en mijn zolder hangt vol met kunstwerken,zelfs mijn wasrek hangt vol.
De laatste avond moest ik even drie lange broeken omzomen op de naaimachine en hoorde ik ze boven fantaseren.
Ilse had weer een nieuw spel bedacht. Verstoppertje in het donker. Die em was moest op de tast zoeken waar de anderen zaten en dat gaf me een gegil,gelukkig dat Bob een beetje doof is,die heeft anders wat moeite met kindergeschreeuw.Uren hebben ze dat gespeeld en ze vonden het zalig. Degeen die em was, kwam bij mij wachten, tot ie mocht komen en dan begon even later het gegil weer. Het is daar op die zolderkamer echt donker en je kan je makkelijk achter of in een paar dozen verstoppen.
We zijn nog even naar Gieten geweest,want de meiden hadden allebei last van koude voeten.
Die kreeg ik iedere avond op mijn schoot om gemasseerd te worden.
Wij dus met z'n allen naar de schoenenwinkel.Aangezien Nathalie verder geen lange broeken bij zich had en de broek die ze aan had eigenlijk te klein was en die dingen daar ook hingen (twee voor een prijs),hebben we de jonge dame in een passende broek gehesen.Wie schetst mijn verbazing,daar zie ik een bekende dame op hele hoge hakken door de winkel racen.Ilse was zich even aan het uitleven.Mooi he,Oma?
Die vin ik zo mooi en die wou ik wel etc etc!"Niks ervan,ik ben een strenge oma,je krijgt wat als je wat nodig hebt.Ilse ziet al gauw in,dat er niets te kopen valt en de dure veel te grote sloffen die ze had uitgezocht verdwenen met een zucht weer in het schap.Achteraf is ze best blij met de warme roze slofjes.We hebben het gegooid op "Te kinderachtig,ze is al tiener "" en dat werd wel aangenomen.Even later hadden ze we de dikste lol in de auto.De buurmeisjes zijn van half elf s'morgens tot kwart voor acht s ávonds geweest en die vier hebben zich geen moment verveeld.Lekker met z'n allen koffie en thee drinken hoort in het programma,gelardeerd met chocola natuurlijk .
Ik herinner me nog veel van dat ik zeven was en nu zie ik Nathalie en hoor al haar fantasieverhalen en het is heerlijk om dat weer mee te maken.
Ze kan zich soms-tot grote verontwaardiging van Ilse , ineens in een gesprek mengen,met iets wat totaal nergens op slaat en dan knikt ze ernstig met haar mooie krullenhoofdje,want ja,dit is dus de waarheid,daar komt het van!!!!
Ilse moedert over de meisjes en ze hangen aan haar lippen en bedelen om een mooie tekening.
Dat doet ze zo even uit de losse pols.heerlijk om naar te kijken.Als ze boven aan het tekenen zijn ga ik daar even strijken en luister naar hun gekwebbel.dat houdt ook nooit op. Ik bemoei me nergens mee en ze vinden het gezellig als ik er ben. Dan hoor ik Ilse complimentjes uitdelen.Goed zo Marcella! en Marcella straalt! Het is een heel apart wereldje waar ik dan even in beland,de wereld van Pokemon,draken,heksen en fantasieen,van liedjes en vage melodietjes en ontspannen kinder gelach.Dat is een puur wonder,dat me dit op mijn oude dag te beurt valt.
Als Ilse en Nathalie gaan slapen krijgt Bob even een beurt. Hij wordt door allebei stevig geknuft.
Ik krijg mijn dikke knuf als ik ze eronder stop.Dan zeg ik ..... En nou er onder..... en dan zegt Nathalie...... Met je donder!! en dan krijg ik twee armpjes stijf om mijn nek en word ik zowat gesmoord.
Ilse vind dat ik nog lang niet dood mag gaan.Weet je oma,ik vertel je wel als je mag gaan.
Nou,daar wachten we dan maar op he?
Nu zijn ze weer naar huis,het is hier weer stil en nergens zwerven meer schoenen en jassen en handschoenen en boeken en tekeningen en armbandjes en potloden en halflege bekers en kruimels op de vloer,dat is effe weer wennen.Er zijn ook geen kinderstemmetjes meer en schaterlachen en hoge gillen.
Kortom.dit is nu weer het huis van Bob en Connie en als je diep in mijn hart zou kijken................
Maar ze komen wel weer en dan begint de pret weer overnieuw.Dat hebben we afgesproken.
We zijn ook naar de film geweest,die ging over Pinquins.
Halverwege viel ik lichtelijk in slaap.Het was er warm en de muziek was treurig en zweverig.
Ilse was stom verbaasd..............Hoe kan dat nou????????.
Enfin,oma's en kinderen,he? We hebben allemaal zo onze eigenaardigheden en dat pikken we gewoon van elkaar.
Over drie maanden zijn we weer terug,levend en wel, hopen we na een Marokko avontuur.
We maken nog even snel een familie rondje en dan peren we em!
Wordt vervolgd!