Nog een klein verslag van Polen.Het is vandaag negen juli.

We hebben een paar grote steden bezocht zoals Jelenia Gora,Breslau en Krakau en wat beroemde kleine stadjes,zoals Wallstad en Grusau, bekend om hun kerken.We hebben en paar Synagogen bezocht,waarvan ik echt van genoten heb.Een hele kleine en ook en hele grote.die kleine wordt nog steeds gebruikt en er achter is een joodse begraafplaats,met de zo bekende steentjes op de grafstenen en de opgevouwen briefjes.Ik ben nieuwschierig genoeg om er eentje te lezen,maar uit respekt voor de doden blijf ik er toch maar af. Op een graf lag zelfs geld.
In de grote synagoge hingen aan de muur allemaal grote informatie borden over de Joodse kultuur van de wieg tot het graf.Mijn vader moet dit allemaal hebben meegemaakt.

Ik wist bijvoorbeeld niet,dat een jonge van dertien mag trouwen en dat er om een dood kind anders wordt getreurd dan bijvoorbeeld om een moeder of vader.
Als ik weer eens in Amstredam ben,ga ik nog eens op snor naar dergelijke boeken.

We waren eigenlijk van plan om een grotere reis te maken met veel meer steden,maar eerstens ging dat niet om dat Reen niet lekker werd en tweedens, je neemt niets meer op als je zoveel ziet,dit was meer dan genoeg

Onvergetelijk voor mij was het bezoek aan Auswich.Ik heb er zoveel over gelezen en zoveel foto's gezien.Maar je keel wordt dichtgeknepen als je er werkelijk binnen komt.
Reen en ik hadden het allebei te kwaad.We hebben op de plaats gestaan,waar die soldaat de mensen of naar links of naar rechts stuurde met een luizig handgebaar.
Links betekende direkt naar de gaskamer,rechts nog even uitgebuit worden.

We hebben de martelkamers gezien,waar veroordeelden drie dagen letterlijk moesten staan in een ruimte van 60 bij 60 centimeter en een meter hoog Ook palen waar mensen aan werden opgehangen aan hun handen,die achter hun rug waren vastgebonden.daarvan gingen ze niet dood,maar hun armen werden wel uit het lid getrokken.Ook de kleine cellen,waar terdoodveroordeelden letterlijk de hongerdood moesten sterven'.

We zijn ook in de barakken geweest waar zeven tot negen mensen in een bed moesten slapen en we hebben de " toiletten" gezien,een cementen plaat,waar twee rijen gaten in zaten,waar de ontlasting een halve meter lager neer viel,zonder waterspoeling,zonder closetpapier,daar bleef het dan liggen.Onvoorstelbaar.
De mensen die nog even werden uitgebuit (zeventien uren werken per dag) kregen een stel kleren,die pas uitgingen als ze aan de beurt waren voor de gaskamer.

Nu heb ik met eigen ogen gezien door wat voor een hel mijn familie is gegaan en ik zal het nooit meer vergeten.

We zijn daarna nog twee dagen gebleven en toen zijn Bob en ik weer naar huis gegaan.
Niemand heeft ons lastig gevallen,iedereen was aardig en de jeugd stond voor ons op in de tram en bus.Zoiets doet me wel wat.

Reen en Gerd hebben op de laatste camping nog een echt volksfeest meegemaakt,met dansen en zingen en bier en worst. dat vonden ze grandioos.

De dag dat we weggingen was Gerd in mineur,want hij was zijn buideltje met geld kwijt.Daar zat voor een aardig kapitaaltje in. Hij had dat aan zijn riem hangen met twee lusjes.Natuurlijk werd de hele caravan op de kop gezet en Reen werd het op laatst zat en vond,dat Gerd zich er maar mee moest verzoenen,het was weg en daar mee uit!!!!. Dat is geen eenvoudige zaak.
Ik zei tegen Gerd,dat ik dacht,dat dat gekke ding toch weer tevoorschijn zou komen en dat ik nu al vast een weddenschap met hem afsloot .ik wilde graag een reep chocolade met nootjes! Daar ben ik gek op!

Nou jongens,die krijg ik,want Reen belde me de volgende dag op,de buidel was terrrecht,die zat gewoon klem in zijn broekspijp.Hoe vinden jullie die!?

We zijn weer thuis en nu slobberen we al het familie nieuws weer op.Chris en Nina hebben een huis gevonden,Wat fijn voor ze!
Marinke loopt als een kieviet,wij hebben voor drie weken een hond (Gijs van Annelies en Alfons) en die hebben we met de buurkinderen eerst maar eens in bad gestopt,want die stonk een uur in de wind.Mijn overbuurjongetjes vonden het een feest en Gijs vond het heerlijk..De was is weer schoon en nu beginnen we heel langzaam aan de caravan.

Ik heb een nieuw fotoprogramma en weet nog niet hoe ik de foto's hier in kan krijgen,maar ik heb ergens in Eindhoven iemand zitten die me op weg kan helpen,die ga ik binnenkort eens bellen.

Bob is 14 juli jarig,iedereen is van harte welkom.Natuurlijk maken we een groot feest als dit manneke 80 wordt,daar moet ik nog even over broeden,maar gevierd wordt dat op de zaterdag ervoor,dus schrijf dat maar alvast in je agenda van volgend jaar!!