Sita

Sita was de hond van onze buren,Rieny en Harry.
Vanmorgen zakte ze door haar poten en Rieny kwam vertellen,dat ze de hond wilde laten inslapen.Bob en ik zijn even meegeweest,ik ben mee naar binnen gegaan.
Het was dezelfde dierenarts,die Alto destijds alle nodige prikjes heeft gegeven.
Een assistente gaf Sita in de wachtkamer een hondenkoekje en toen ik vertelde,dat het haar laatste koekje was,gaf ze haar nog een paar.Helemaal aan het einde,toen we al weer bijna buiten waren kreeg ik toch nog even benauwd.Ik weet nu al zeker waarom ik geen hond wil,ze gaan na een aantal jaren toch dood.
Zo een prikje zorgt er wel voor,dat die beesten niet lijden,na een minuut zijn ze al weg.
Toen we weer thuis kwamen,kwam de andere hond,Maron, kijken waar Sita was,want die was toch in de auto gegaan? Hij zal z'n maatje best missen.
Eigenlijk waren ze al langer van plan om de hond te laten inslapen,maar ze wilden dat thuis doen.Sita was dertien jaar en had veel gezondheidsproblemen.
Nu heeft ze in ieder geval geen pijn meer en het is toch prachtig,dat je zo een beest kan helpen