gewoon,even niets byzonders.

Soms doen Linda en ik dat wel eens,lekker een beetje kletsen over niets.Dat vinden we allebei gezellig.Vroeger zou ik dat zonde gevonden hebben van de tijd,maar nu geniet ik ervan.Dan vraag ik aan Linda :"Heb jij nog wat te vertellen?"en ja hoor,dan komt er weer wat.Over boeken die we lezen of over een programma wat we hebben gezien en we wisselen grapjes uit en als we uitgekletst zijn,loop ik nog een hele tijd na te genieten.Soms spreken we af en dan komen ze hier of wij gaan daar naar toe en dan drinken we koffie een klaverjassen we.Dat is heerlijk ontspannend.
Ik mag ook altijd even,als ik nog op tijd ben Marinke in bad stoppen.Wat een pret is me dat.Het wordt weer aardig mooi bij de Kantertjes,de nieuwe keuken zit erin,de vloerbedekking ligt erin en het is er gewoon gezellig.Ze hebben een mooie grote tafel gekocht en nieuwe stoelen ,zo langzamerhand wordt het een leuk huis.Marinke kan daar heerlijk spelen.In de box gaat ze nauwelijks meer,alleen als Linda even naar buiten moet,naar de waslijn of zo.
Mooi is,als wij binnen komen.Ze herkent ons direkt en ik hoef mij handen maar uit te steken en ze staat gelijk klaar om opgepakt te worden,armpjes omhoog.Nu ze wat ouder wordt,wordt ze ook stukken sterker en soms moet ik een gevecht leveren om haar in of uit de kleren te krijgen en ben ik maar wat trots als me dat is lukt.
Ik kan merken dat ik ouder wordt,het gaat me niet allemaal zo vlot af als ik zou willen.Ik ben duidelijk minder sterk en op dit moment is Bob met zijn bijna tachtig jaar me in kracht de baas.Ik ben weer aan het trainen,loop heel veel met mijn walking sticks,meestal met Bob samen,maar soms ook alleen.
Ben weer Engelse boeken aan het lezen.Als ik er eenmaal mee begin moet ik het uitlezen. :"A house full of strangers" heet het en dat gaat over een joodse man,die zijn geloof af wil zweren en een andere naam aan wil nemen,omdat hij de pesterijen niet meer kan verdragen en zo graag zou willen leven als een gewone niet joodse man.
Verder speel ik met de gedachte om nog eens een boek te schrijven.
Ik las bij Reen een hele oude brief van een tante van mij en daarin vroeg ze zich af hoe het zou gaan met de lieve Jacob ?(mijn vader)Dat leek me een hele aparte titel voor een boek en die zin maakt gelijk een heleboel gevoelens in mij los.
Als die rottige oorlog er niet was geweest,had ik ook een familie gehad.Oma,opa een hele reut tantes en ooms en neefjes en nichtjes.Dat had ik prachtig gevonden.
Aan die vraag van mijn tante Klaar voel ik de hechte familie band in het gezin van mijn vader en een stukje daar van had ik graag willen meemaken.Ook hun tradities,ze waren puur joods,vierden al die joodse feestdagen en keken duidelijk uit naar die hoogtijdagen.Eigenlijk heb ik daar best tijd voor om eens achter de laptop te klimmen.Zit er nog over te dubben.Binnenkort komt Reen hier,dan ga ik het met haar eens doorkletsen,zij weet natuurlijk meer van onze familie Ook Jet,mijn oudste zus ga ik maar eens mee aan de babbel.
Vroeger was ik altijd stik jaloers als een van mijn vriendinnetjes zei dat ze die middag naar haar oma ging.Dan zag ik hele visioenen van limonade ,snoepjes en lekker geknuffeld worden door zo een lieve oma.
Zo,dit was dus een portie - niets byzonders- gewoon een beetje gekwebbel met degene die dit leest.Nu ga ik nog eens even in mijn foto's rommelen,er zijn er nog een paar die ik jullie wil laten zien.