Vroeger

Vroeger was ik bang in het donker.Vanaf mijn zesde-zevende keek ik eerst onder mijn bed voordat ik er in stapte.Dat kwam omdat ik flarden van gesprekken van  grote mensen opving ,die ik in mijn brein vertaalde als griezelig gevaar of levensbedreigend.Mijn broertje had daar ook een respektabel aandeel in.
Toen we nog in Alphen aan de Rijn woonden en allemaal op één zolder sliepen,kroop mijn broer soms stiekem tussen twee kasten en liet Reen en mij dan vreselijk schrikken,door ineens tevoorschijn te springen.
Eerlijk gezegd ben ik dat nooit helemaal kwijt geraakt,dat gevoel van onveiligheid.
Gevolg daar van is ,dat ik bijvoorbeeld niet graag alleen een boswandeling maak , bang dat er achter die bomen potentieel gevaar dreigt.
Vandaag dacht ik moest het maar eens afgelopen zijn met die belachelijke angsten en ben ik......het bos in gegaan....alleen!!!!
Die wandeling heb ik zo vaak met Reen samen gemaakt en met Bob en met Rieny en dan heb ik geen vleugje angst.Vandaag heb ik in een fors tempo dezelfde wandeling gemaakt,ik was echt helemaal alleen.Bij het tunneltje onder de weg door zag ik nog wat mensen , maar toen was ik even aan mezelf overgeleverd. De eerste mensen die ik weer zag ,waren wandelaars die nét het tunneltje ingingen.
Ik heb lopen fantaseren wát ik zou moeten  doen als er werkelijk een kerel op me af sprong.?
Ik zou me toch een stuk zekerder voelen als ik een "wapen "bij me had . Een electrische stok of iets dergelijks.Volgens mij zijn die zaken verboden.
Het enige wat me echt zekerheid gaf was de wetenschap ,dat ik een oud wijf ben ,met "streepjes"in mijn gezicht en met een ouwe jas en spijkerbroek nou niet bepaald een aantrekkelijk  "slachtoffer " ben. Al lopende was ik nog steeds bang ,raakte ik dat enge gevoel niet kwijt,
Al ben ik 75 jaar ,ik hang kennelijk nog steeds aan het leven. De damp van de inspanning sloeg  thuisgekomen bijna van me af ,maar dat neemt niet weg , dat ik mezelf  vandaag een klein beetje heb overwonnen.
Destijds heb ik ook vijf jaar alleen gewoond en maakte de angst plaats voor fatalisme.
Nou én?? als ik word overvallen,als ik alleen thuis ben ,dan was het zeker mijn tijd!