thuis

Wilma ,nú zou ik jouw handige handjes kunnen gebruiken.!!!!!
Bob is thuis en dat had al veel voeten in de aarde.Met de rolstoel  naar de auuto ging nog prima ,maar toen moest hij in de auto en dat ging echt niet.
Ik ben dus weer naar binnen gelopen om hulp te halen ,maar er bleek nergens een sterke kerel rond te lopen  die een handje kon helpen en Johan was nét weg.
Ik zag een jongeman lopen en daar ben ik op af gestapt en vroeg hem of hij sterk was?
:Komt er op aan" ze hij.Hij wilde het wel proberen.
Met echt heel veel zorg en spierkracht van die jonge man en het trapje van de caravan zat Bob even later prinsheerlijk in de auto.
Bob was echt heél bleek en bibberig maar zó blij dat hij naar huis ging.
Ik heb héél voorzichtig gereden, de weg zit vol met verkeersheuveltjes.

Thuis gekomen hebben we met Roelien en vooral Hendrik met kunst en vliegwerk Bob er weer uit gehaald. Hij kon zelf achter de rollator lopen.

Hij was helemaal K.O. Kopje thee en gauw op het ziekenhuisbed . Was binnen een paar minuten diep in slaap. Ik had hem op zijn hart gedrukt niét uit bed te gaan en ik had een fles om te plassen naast hem gezet.

Reen en ik gauw naar de markt , kom ik terug ,wie loopt daar midden in de kamer????
Bob , .met de mededeling dat hij moet plassen . Ik schrok me echt wezeloos. We hebben net gezien bij mijn zus Jet ,  wat een val kan doen met zo een heup. Die is al bijna twee maanden opgenomen en heel misschien mag ze zaterdag naar huis.

Vanavond heeft Bob redelijk gegeten maar het lijkt er niet op ,zoals hij vóór de operatie kon bunkeren.Van alles maar een klein beetje.

Daarna moest hij naar de w.c. en met heel veel moeite kreeg ik hem op het toilet. en daarna hoefde hij niet meer ,de hele boel zit vast.Reen had een Duits middel ,net zoiets als lijnzaad,  en nu maar afwachten.

Nu ligt hij op bed en slaapt alweer.

Mensen ,vanavond maar niet meer bellen ,hij moet echt bijkomen.

Morgen moet ik hem helpen met wasssen en verschonen.Ik ga het echt proberen ,maar als me dat te zwaar wordt ,  kan ik hulp van ICARE krijgen.Ik kijk het even aan.

De wond lekt nog een beetje. Gelukkig mag ik mijn tweede buurvrouw ook roepen ,als ik het even niet meer weet. Zij gaat overdag ook van patient naar patient en kent het klappen van de zweep.

Hoofdzaak ....hij is thuis! Over het algemeen  knapt een mens daar van op.
Reen en ik proberen hem lekker te verwennen en hopen echt ,dat we hem weer aan de loop krijgen..

Als je bellen wilt ,doe dat dan tussen tien en twaalf of tussen drie en zes.

Hij heeft echt een enorme klap gehad.