Even geen titel

Dit is wel een emotioneel jaar voor ons.na zo een heerlijke week bij Reen en Gerd verwacht je toch niet,dat je weer teruggaat naar Karlsruhe,omdat Gerd een hartaanval kreeg,waar hij niet meer uitkwam.Je maakt dan zo een tijd in een roes mee,de dienst,al die mensen,Gerd die daar zo stilletjes lag,bijna de hele familie die kwam,het bezoek aan het kerkhof om de boom te zien waar de urn werd begraven.Het is allemaal echt gebeurd,maar het wil nog niet goed in mijn hoofd.Voor mijn gevoel is Gerd er nog steeds en kan ik daar zo weer heen,maar mijn verstand verteld mij het anders.
We hadden juist in de laatste week bij Reen en Gerd nog eens vastgesteld hoe uitzonderlijk onze vriendschap was.We voelden ons zo thuis bij elkaar en wie er bij wie kwam,maakte niet uit,het was altijd een soort thuis komen.
Vaak zaten we al gelijk de eerste avond te klaverjassen en intussen werd er gebabbeld en gelachen.
Gerd heeft me de laatste keer nog laten zien waar hij mee bezig was.Een uiterst gecompliceerde tekening,die hij met engelen geduld aan het maken was.Ik had van Harrie toch zoveel mooie muziek gekregen en ik had voor Gerd er wat vioolconcerten uit gehaald en daar heeft hij nog heerlijk tijdens het tekenen naar geluisterd vertelde hij mij.
Op de vakantie had Harrie mij geleerd,hoe ik een c.d tje kan branden,en dat heb ik dus bij Reen zitten doen.Gerd zei toen nog ,dat ik niet zo hard moest werken,maar ik had er plezier in en voor mij was het beslist niet werken.
Nu moeten we allemaal wennen aan de nieuwe situatie en onze gedachten zijn bij Reen,die veel werk moet verzetten,veel moet regelen en die moet proberen de draad van het leven toch weer op te pakken.
Een scheiding zorgt ook voor veel tranen en een eenzaam gevoel en daar moet je ook vechten om weer je leven zinvol in te vullen,maar zo een definitief afscheid is nog zwaarder en zal tijd kosten om te verwerken.
In het prille verleden is Reen twee keer met ons meegeweest naar Australie en Bob en ik maken plannen om een poosje naar Balie te gaan.Dat zou mooi zijn om mee te gaan.
Wij kunnen met ze'n drieen ook heel goed vakantie houden,dat heeft Ausstralie ons wel bewezen.
Dus we gaan het vragen of ze mee gaat in September.
Het moet er prachtig zijn en we kunnen daar een beetje langer blijven,we koken ons eigen potje en huren ze een hutje aan de zee.
Bob en ik voelen er veel voor en als Reen klaar is met alle administratie kan ze wel een brake gebruiken.
We zijn tot zaterdag bij Chris en Nina,daarna gaan we een dag en een nacht naar Saskia (die vandaag jarig is!!!! ,hiep hoi zou Camilla zeggen) en zondag gaan we naar Rieny en Harry en die hebben ons uitgenodigd om ook nog te blijven eten.
Fijn even bijpraten en dan gaan we voor een mooie zomer naar Annen.De meiden komen weer logeren,de kinderen uit de buurt hebben weer zin om te knutselen en de tuin wacht met smart op een opknapbeurt.verder willen we al onze vrienden weer eens zien.
Over Gerd kan ik veel vertellen,dat doe ik ook wel,maar liever persoonlijk.Hij was behalve mijn zwager ook een hele fijne vriend en wat zullen we die missen!