Zo,de kerstvakantie zit er weer op .Ilse en Nathalie zijn hier vier dagen geweest.Jammer genoeg was het buiten beestenweer,dus moesten ze binnen spelen.maar onze buurmeisjes (Charissa en Marcella) waren ook vrij en het was dolle pret met die vier.
Er werd afwisselend gecomputerd,t.v. gekeken of boven op de zolder gespeeld.
Boven was duidelijk favoriet.Ze hebben een soort beestenfantasiespel ontwikkeld.
Drie meiden waren hondjes en de bazin had allerlei moeilijkheden met ze. Ze hebben heel wat afgeblaft en soms gemiauwd,als het Nathalie zo uitkwam. Ze hebben ook heel veel getekend en mijn zolder hangt vol met kunstwerken,zelfs mijn wasrek hangt vol.
De laatste avond moest ik even drie lange broeken omzomen op de naaimachine en hoorde ik ze boven fantaseren.
Ilse had weer een nieuw spel bedacht. Verstoppertje in het donker. Die em was moest op de tast zoeken waar de anderen zaten en dat gaf me een gegil,gelukkig dat Bob een beetje doof is,die heeft anders wat moeite met kindergeschreeuw.Uren hebben ze dat gespeeld en ze vonden het zalig. Degeen die em was, kwam bij mij wachten, tot ie mocht komen en dan begon even later het gegil weer. Het is daar op die zolderkamer echt donker en je kan je makkelijk achter of in een paar dozen verstoppen.
We zijn nog even naar Gieten geweest,want de meiden hadden allebei last van koude voeten.
Die kreeg ik iedere avond op mijn schoot om gemasseerd te worden.
Wij dus met z'n allen naar de schoenenwinkel.Aangezien Nathalie verder geen lange broeken bij zich had en de broek die ze aan had eigenlijk te klein was en die dingen daar ook hingen (twee voor een prijs),hebben we de jonge dame in een passende broek gehesen.Wie schetst mijn verbazing,daar zie ik een bekende dame op hele hoge hakken door de winkel racen.Ilse was zich even aan het uitleven.Mooi he,Oma?
Die vin ik zo mooi en die wou ik wel etc etc!"Niks ervan,ik ben een strenge oma,je krijgt wat als je wat nodig hebt.Ilse ziet al gauw in,dat er niets te kopen valt en de dure veel te grote sloffen die ze had uitgezocht verdwenen met een zucht weer in het schap.Achteraf is ze best blij met de warme roze slofjes.We hebben het gegooid op "Te kinderachtig,ze is al tiener "" en dat werd wel aangenomen.Even later hadden ze we de dikste lol in de auto.De buurmeisjes zijn van half elf s'morgens tot kwart voor acht s ávonds geweest en die vier hebben zich geen moment verveeld.Lekker met z'n allen koffie en thee drinken hoort in het programma,gelardeerd met chocola natuurlijk .
Ik herinner me nog veel van dat ik zeven was en nu zie ik Nathalie en hoor al haar fantasieverhalen en het is heerlijk om dat weer mee te maken.
Ze kan zich soms-tot grote verontwaardiging van Ilse , ineens in een gesprek mengen,met iets wat totaal nergens op slaat en dan knikt ze ernstig met haar mooie krullenhoofdje,want ja,dit is dus de waarheid,daar komt het van!!!!
Ilse moedert over de meisjes en ze hangen aan haar lippen en bedelen om een mooie tekening.
Dat doet ze zo even uit de losse pols.heerlijk om naar te kijken.Als ze boven aan het tekenen zijn ga ik daar even strijken en luister naar hun gekwebbel.dat houdt ook nooit op. Ik bemoei me nergens mee en ze vinden het gezellig als ik er ben. Dan hoor ik Ilse complimentjes uitdelen.Goed zo Marcella! en Marcella straalt! Het is een heel apart wereldje waar ik dan even in beland,de wereld van Pokemon,draken,heksen en fantasieen,van liedjes en vage melodietjes en ontspannen kinder gelach.Dat is een puur wonder,dat me dit op mijn oude dag te beurt valt.
Als Ilse en Nathalie gaan slapen krijgt Bob even een beurt. Hij wordt door allebei stevig geknuft.
Ik krijg mijn dikke knuf als ik ze eronder stop.Dan zeg ik ..... En nou er onder..... en dan zegt Nathalie...... Met je donder!! en dan krijg ik twee armpjes stijf om mijn nek en word ik zowat gesmoord.
Ilse vind dat ik nog lang niet dood mag gaan.Weet je oma,ik vertel je wel als je mag gaan.
Nou,daar wachten we dan maar op he?
Nu zijn ze weer naar huis,het is hier weer stil en nergens zwerven meer schoenen en jassen en handschoenen en boeken en tekeningen en armbandjes en potloden en halflege bekers en kruimels op de vloer,dat is effe weer wennen.Er zijn ook geen kinderstemmetjes meer en schaterlachen en hoge gillen.
Kortom.dit is nu weer het huis van Bob en Connie en als je diep in mijn hart zou kijken................
Maar ze komen wel weer en dan begint de pret weer overnieuw.Dat hebben we afgesproken.
We zijn ook naar de film geweest,die ging over Pinquins.
Halverwege viel ik lichtelijk in slaap.Het was er warm en de muziek was treurig en zweverig.
Ilse was stom verbaasd..............Hoe kan dat nou????????.
Enfin,oma's en kinderen,he? We hebben allemaal zo onze eigenaardigheden en dat pikken we gewoon van elkaar.
Over drie maanden zijn we weer terug,levend en wel, hopen we na een Marokko avontuur.
We maken nog even snel een familie rondje en dan peren we em!
Wordt vervolgd!