Beetje teleurgesteld

De operatie is achterde rug en zo langzamerhand ben ik goed wakker.Van de operatie heb ik weinig gemerkt , tijdens de operatie heb ik half geslapen .
Ik werd gauw even tussendoor geholpen , er was iemand niet op komen dagen.
Dus kreeg ik het pilletje om te kalmeren vlak voordat ik de o.k. inging.
Ik had tijd genoeg om de omgeving en de drukte in me op te nemen en ik dacht nog :God , wat een heisa voor zo een kleine ingreep.
Iedereen in operatiekleding , grote lamp, allemaal doeken over me heen. Ik was volkomen happy.
De chirurg had gezegd :"Fluitje van een cent! " Nu had ik al zolang last van die verhipte snapping fingers , ik was blij dat ik er nu gauw af was.
Tijdens de operatie viel ik jammer genoeg in slaap , ik heb er weinig van gezien. Ook weet ik niet meer hoe ik weer in mijn bed ben gekomen van de tafel af . Ik werd wakker omdat ik werd gereden ,terug naar mijn kamer.
Daar kreeg ik van een lieve zuster een lekker kop koffie en een boterham en daarna viel ik prompt weer in slaap.
De zuster kwam me weer wekken en hielp me met aankleden . Dat deed ze zo handig voor ik het wist zat ik weer in mijn kleren en daar waren Bob en Reen ook al .
Ik werd in een karretje gezet en die twee duwde me naar de lift en naar de voordeur.
En dan zie je dat het gewone leven zonder jou gewoon doordraait. Even . in een flits , dacht ik :zo gaat het ook als je dood bent. Mensen rijden je op een wagentje en brengen je naar je eindstation en de wereld draait door!
Al heel gauw had ik het gevoel ,ddat het verband heel strak zat en de eerste bandage heb ik er na een uur of drie gauw afgehaald. Dat luchtte een beetje op . Na vier dagen heb ik de rest eraf gepeuterd , want ik had nog steeds dat knellende gevoel .
Mijn vingrs waren dik en opgezwollen en voelden doof aan. De ene wond ( die van de tweede vinger ) kierde een beetje. Daar heb ik gauw een pleistertje op geplakt .
Daarna ben ik gaan oefenen zo goed als ik kon , maar alles doet zo verhipte zeer en mijn wijsvinger is gevoelloos ,net als je kaak bij de tandarts. Tot overmaat begon die vinger ook nog te prikkelen en ik was zo blij ,dat ik naar die chirurg kon gaan. Daar is dan al je hoop op gevestigd , die weet wel hoe het verder gaat . t'Was toch een fluitje van een cent?
De hechtingen werden eruit gehaald (er zit er per ongeluk nog eentje in!) en het gesprek verliep
luchtig en geruststellend. Dat gedoe met mijn vinger hoort er gewoon bij!
Het gaat wel weer over. Maar voor mijn gevoel duurt het nou wel erg lang en ik ben er de hele dag mee bezig. Intussen probeer ik toch de draad weer op te pakken , ben vandaag op de fiets gestapt. Linker hand aan het stuur en mijn rechterpols om bij te sturen . Dat ging enigszins maar niet helemaal zo fijn. Ik was blij dat ik zonder brokken weer thuis was.
Hoe lang zal het duren voor het wel weer goed komt ? Mijn wijsvinger is zeer aktief , prikkelt en meld zich met pijnsteken en ik begin toch te denken dat er wat fout is gegaan.
Dat komt natuurlijk , omdat ik al mijn oude wijve klachtjes redelijk onder controle heb. daar kan ik prima mee leven. Maar dit is nieuw en lastig en ik kan met die hand verder weinig doen Niet eens een jampotje open maken! Nou knaagt de spijt dat ik het laten doen een beetje.Eigen schuld , dikke bult!
Voor jullie geld : Heb je ooit last van een trigger (snapping)finger.Laat em maar snappen en laat niemand je vertellen , dat het een fluitje van een cent is , mocht je toch besluiten om het te laten behandelen.