Effe schrikken

Eergisteravond breng ik Bob naar bed en hij piepte , omdat ik zijn zere been  op het bed wilde hijsen.
het was bijna elf uur. Toen ik eens goed naar zijn linker been keek ,zag ik dat het behoorlijk dikker was dan zijn rechter been.
Twee huizen verder woont een mevrouw ,die werkt bij de thuiszorg en die heb ik even opgehaald.
Beiden dachten we aan trombose en we besloten een dokter te bellen..Die kwam na een half uur en hij constateerde oedeem door waarschijnlijk hartfalen.
Het zag er echt griezelig uit. Glimmend en héél dik.
Ik was benieuwd hoe je aan de buitenkant kan zien dat je te maken hebt met thrombose.
Het been was niet rood ,alleen erg gezwollen.
Hij liet hem de knie buigen en voelde toen aan de kuit.Voor wie het weten wil.....Als het trombose is is de kuit hard en warm , is het water ,dan voelt de kuit soepeler aan . Ik ben al zo lang uit het vak , daar was ik niet op gekomen.
Dus...in bed  been omhoog en vroeg in de morgen  een plaspil . maar die dan ook weerkelijk vocht afvoert. Bob slikt ook altijd "plaspillen " maar die reguleren alleen de waterhuishouding  zei die dokter. Wéér wat geleerd.  Ik zag Bob alweer naar Assen verdwijnen , maar gelukkig niet!
De huisarts is nog even aan komen wippen en die beval steunkousen aan.
Daar heeft Bob gloeiend de p.aan . Boven en onder de kous hoopt het vocht zich dan gigantisch op en daar zitten we ook niet op te wachten.
Verder gaat het prima met hem.vanavond eten we stamppot boerenkool  met worst en gaan we nog één keer klaverjassen , morgen breng ik Reen naar de trein.wat zal ik die missen   !Ze heeft me zó fijn geholpen en bijgestaan  ,  in zo een situatie kan je wel een beetje backing up gebruiken.