Weinig te melden.

 Morgen brengen we Reen naar Leer . Ze is hier vreselijk ziek geweest. Eerst die ellendige griep en daarna een heftige bronchitis met liters slijm.Ze wil nu persé naar huis en ik denk dat ze morgen kan reizen. Ze hoeft maar één keer over te stappen en in Karlsruhe neemt ze gelijk een taxi.
Daarna gaan we naar Marinke haar verjaarspartijtje.
En dan  begint het gewone leven weer..Bob wordt weer eens helemaal nagekeken ,hij krijgt toch wel erg veel rottige klachtjes.Jicht is er één van , verder veel hoesten en toenemende moeheid. Ik heb een gesprek gehad met de huisarts. Die schuift de meeste klachten op zijn leeftijd.
Er is een foto gemaakt van zijn longen , er is bloed geprikt en er zijn wat proefjes afgenomen  i.v.b. met zijn ademhaling. de uitslag horen we nog wel hoop ik.
Eerlijk gezegd jongens ,ik wil zo langzamerhand met het blog stoppen. Wie nog belangstelling heeft kan altijd bellen of skypen of langs komen. We beleven nu geen avonturen meer.Het reizen is voorbij. Wat we misschien wel gaan doen is een camping zoeken aan het water ergens in Nederland.
Als er dan wat is zitten we dicht bij huis.
Volgende week , 4 maart ga ik nog een keer naar de arts die mij heeft opgevangen  na de val van de trap. Behalve blauwe plekken pesten me de kneuzingen  nog steeds en moet ik zelf kalm aan doen en veel rusten . Dat is niks voor Connie ,maar ik word gewoon gedwongen.
Ik wandel wel buiten (in dat miezerige rot weer!) en doe wel wat in de huishouding ,maar alles in slow motion.
We verlangen allebei naar mooi weer  en missen heftig onze Spanje vakanties.
Volgende week zal het weer beter worden hopen wij.
Alle trouwe lezers welbedankt voor de leuke comments en wie weet beginnen jiullie zelf wel een blog die Bob en ik kunnen lezen?????? Laten we hopen op een mooie zomer en een vroeg voorjaar.
Tot bellens of skypes of tot ziens allemaal!
liefs en groeten ,

Connie

Ik ben er weer

Dank zij de goede zorgen van Reen ben ik weer op de been!
Dat rijmt ook nog. Zo langzamerhand krijg ik alle puzzelstukjes bijelkaar.Ik was een heleboel kwijt.
Nu loop ik weer buiten ,eerst met de rollator van Bob , nu met mijn Nordic walkingsticks en het gaat goed! Ik schijn wel een hele landkaart op mijn rug te hebben ,die pest me nog een beetje.
Blauwe plekken trekken wel weer weg.
Hoofdzaak dat ik me weer bewegen kan en gaan en staan kan waar ik wil.Heerlijk.
Hartelijk dank familie en vrienden voor de mooie bloemen en de leuke kaartjes en de vele telefoontjes ,daar knapt een mens van op!
Ik denk dat ik voor de rest van mijn leven  diep respekt heb voor trappen ,daar wil ik nóóit meer vanaf vallen!

Griep met een staartje

Gisteren kreeg ik ineens een enorme griep aanval,Ben van ellende in bed gedoken ,waar ik onder de dekens lag te rillen (waarschijnlijk van de koorts.)Enfin ,ik had de hele dag half geslapen half gedroomd ,ik weet het niet meer.Nauwelijks wat gegeten ,Maar ik moest toch naar de w.c.Dus kruimelde ik mijn bed uit , het was pikkedonker want de electriciteit was in het dorp uitgevallen.
Ik dacht ,dat ik de weg naar de badkamer goed wist en voorzichtig scharrelde ik uit bed.Een paar tellen later lag ik beneden.Op mijn rug en golven van pijn. De buren hadden lawaai gehoord en kwamen kijken . Bob zat bij de tv (knetterhard aan) en hoorde niets. Maar omdat ik het uitgilde van de pijn , hoorde hij toch iets.Tegelijkertijd stonden de buren al bij ons in de kamer en hoorde ik Hendrik zeggen;"Ambulance bellen."
Die was er bijna direkt en ik werd stijf op een plank gebonden met een kraag om mijn nek.Ik voelde gesjor van riemen en voor dat ik het wist lag ik in de ambulance. Van de rit heb ik weinig meegekregen.Er werd wel op mij ingepraat om mij wakker te houden.In het ziekenhuis werd ik op een andere brandcard overgehevelt en soms voelde ik de wagen rijden ,de meeste tijd sliep  ik.
Er werden natuurlijk foto's genomen.Ik hoorde iemand vragen of ik pijn had en ik kreeg een lekker spuitje.Ik zeilde gelijk weer weg. s'nachts om twee uur lag ik in een bed en sliep ik door tot zes uur.Daarna werd ik weer wakker van de pijn.Lekker weer een spuitje  en dommeld ik weer in.Om acht uur werd ik naar een andere zaal gereden en kreeg ik een kopje thee en een bakje yoghurt.
Vanmiddag mocht ik weer naar huis,Er was niets gebroken.Alleen alles heftig gekneusd
Van de val herinner ik me niets meer.Voortaan leg ik een lantaren in handbereik , dat zal me niet weer gebeuren .