vandaag,gewoon effe babbelen

We hebben goed gekozen,het is hier heerlijk,temp 23 graden.We ondervinden wel wat last van visverkopers,die hun vis aan ons proberen te slijten.Ze kunnen nogal aandringen en ik wil het netjes houden.Gister heeft een vent me lelijk afgezet en nou baal ik van die kerels.We hebben een mooie tocht van twee uren gemaakt hier in de omgeving.Sommige stukken zien er hier uit als een maanlandschap.Alleen maar witte kale stenen,zover als het oog kan rijken. Op dat weggetje liepen twee dames en een wilde graag meerijden Ze kroop achterin en stak me een hand toe.Die was helemaal bruin van de hennip.Ze zat helemaal bibberig in elkaar en ze begreep,dat ze stop moest zeggen als ze bij haar huis was.Na een kilometer of drie wilde ze eruit.Ze pakte mijn hand en gaf er een kus op , zo lief. Ik had nog een plaid achterin liggen en die heb ik om haar schouders geslagen.Ze was er echt blij mee.Volgens mij had ze een zieke moeder.Ik wordt soms akelig van mezelf.Wij hebben zo tamelijk alles en zo een vrouwtje alleen de kleren die ze aan heeft.De doorsnee Marokkaan krijgt een jas voor het leven,als die oud zijn,ziet de jas er ook niet meer uit,allemaal luchtgaatjes!
Vandaag zijn we even naar een grote stad hier in de buurt geweest en onderweg hebben we drie liftende scholieren meegenomen.Die lopen ook rustig vier vijf kilometer.Ze vonden het prachtig en eerlijk gezegd ,wij ook.Wat zijn ze mooi om te zien en ze lachen zoveel,daar kan een mens zich aan warmen.Veel van hun ouders strompelen met een paar koeien of schapen de hele dag langs de weg,wat een uitzichtloos bestaan.de koeien zijn zo mager en vreselijk vies.Maar het is hun trotse bezit en ze passen er goed op.Ik heb goed opgelet,ze hebben niets bij zich,geen drinken ,geen eten,ik krijg het er benauwd van

Ik weet nu al,dat ,als ik straks bij Reen kom ik eerst kleren moet kopen,want als er een komt bedelen om een broek of trui, dankrijgt hij er een :Ben al twee lange broeken een plaid en een bus chocoladepoeder lichter geworden.
Gister kwam een geuniformeerde man ons welkom heten in Marokko en daarna vroeg hij of we misschie chocolade voor zijn kinderen hadden.Nee,dat hadden we niet ,maar wel poeder.Hij graaide de bus uit mijn handen,stopte em gauw in zijn tas en gaf me daarne een stevige hand.Daarna maakte hij een soort korte buiging met de hand op zijn hart.Fijn om mee te maken.
Ik hoop dat zijn kleintjes het lusten.Zo,uitgebabbeld,ga nog even kijken naar de commentaren,daarnet lukt het even niet.