Wednesday, February 14, 2007

vandaag,gewoon effe babbelen

We hebben goed gekozen,het is hier heerlijk,temp 23 graden.We ondervinden wel wat last van visverkopers,die hun vis aan ons proberen te slijten.Ze kunnen nogal aandringen en ik wil het netjes houden.Gister heeft een vent me lelijk afgezet en nou baal ik van die kerels.We hebben een mooie tocht van twee uren gemaakt hier in de omgeving.Sommige stukken zien er hier uit als een maanlandschap.Alleen maar witte kale stenen,zover als het oog kan rijken. Op dat weggetje liepen twee dames en een wilde graag meerijden Ze kroop achterin en stak me een hand toe.Die was helemaal bruin van de hennip.Ze zat helemaal bibberig in elkaar en ze begreep,dat ze stop moest zeggen als ze bij haar huis was.Na een kilometer of drie wilde ze eruit.Ze pakte mijn hand en gaf er een kus op , zo lief. Ik had nog een plaid achterin liggen en die heb ik om haar schouders geslagen.Ze was er echt blij mee.Volgens mij had ze een zieke moeder.Ik wordt soms akelig van mezelf.Wij hebben zo tamelijk alles en zo een vrouwtje alleen de kleren die ze aan heeft.De doorsnee Marokkaan krijgt een jas voor het leven,als die oud zijn,ziet de jas er ook niet meer uit,allemaal luchtgaatjes!
Vandaag zijn we even naar een grote stad hier in de buurt geweest en onderweg hebben we drie liftende scholieren meegenomen.Die lopen ook rustig vier vijf kilometer.Ze vonden het prachtig en eerlijk gezegd ,wij ook.Wat zijn ze mooi om te zien en ze lachen zoveel,daar kan een mens zich aan warmen.Veel van hun ouders strompelen met een paar koeien of schapen de hele dag langs de weg,wat een uitzichtloos bestaan.de koeien zijn zo mager en vreselijk vies.Maar het is hun trotse bezit en ze passen er goed op.Ik heb goed opgelet,ze hebben niets bij zich,geen drinken ,geen eten,ik krijg het er benauwd van

Ik weet nu al,dat ,als ik straks bij Reen kom ik eerst kleren moet kopen,want als er een komt bedelen om een broek of trui, dankrijgt hij er een :Ben al twee lange broeken een plaid en een bus chocoladepoeder lichter geworden.
Gister kwam een geuniformeerde man ons welkom heten in Marokko en daarna vroeg hij of we misschie chocolade voor zijn kinderen hadden.Nee,dat hadden we niet ,maar wel poeder.Hij graaide de bus uit mijn handen,stopte em gauw in zijn tas en gaf me daarne een stevige hand.Daarna maakte hij een soort korte buiging met de hand op zijn hart.Fijn om mee te maken.
Ik hoop dat zijn kleintjes het lusten.Zo,uitgebabbeld,ga nog even kijken naar de commentaren,daarnet lukt het even niet.

2 comments:

Anonymous said...

Was blij met het gezellige telefoontje, de volgende bel is voor mij. Wat je in je blogger vertelt, herinnert ook aan Mexico, weten jullie nog dat oude mannetje op de camping Lago Dorado in San Miguel de Allende ? Die was ook zo blij met een hap eten en met de pesos. En dat tweede oude mannetje in dat afgetakelde hotel, waar er soms mensen kwamen om even een uurtje bezig te zijn met elkaar en jij een stel nog een kamer verhuurd had, omdat dat mannetje ook nog een Agaveveld moest bewerken? Hij kon niet lezen, schrijven , er was geen telefoon, zijn kinderen ver weg en afhankelijk of zijn baas hem tortillas bracht. We hadden hem oude tortillas voor de geiten gegeven, maar hij hield ze voor zich zelf. En wat was die blij met het eten ,wat we hem gaven. Goed , dat er geiten waren, die hij melken kon, zijn baas liet hem haast verhongeren
Zo nu nog even het virusrelaas . Gerd klopte aan de deur, ik haalde de rolkoffer naar binnen, in no time gepakt en kom na de desinfectie op de gang , daar was een man bezig met een masker op en een heel pak aan en had verteld, dat de kamers links en rechts en boven en beneden totaal gedesinfecteerd moesten worden.Op de gang een heel stel nieuwsgierige patienten,die wilden weten, wat daar aan de hand was. Die waren vast heel teleugesteld, dat er heel ondramatisch iemand met een koffertje naar buiten kwam
Een zuster vertelde, dat ze al eerder met een virus te doen gehad hadden en de hele afdeling plat lag met enorme financiele schade voor het ziekenhuis. Ik kan me goed voorstellen, dat de andere patienten niet blij zijn met zo iets en heb met Gerd , maar gauw de benen genomen.
Zal je altijd zien, deze keer had ik geen geld bij me, zelfs geen tramkaart, dus moest ik Gerd wel vragen. We zijn met de tram naar huis gegaan, lekker zwart, want Gerd had mijn tramkaart niet bij zich...het ging goed.
Het gaat me weer prima en deze keer hebben ze van alles geprobeerd ,om me goed in te stellen en dat schijnt te lukken daar ben ik zo gelukkig mee. Ik hoef geen pacemaker,moet gewoon regelmatig laten kontroleren.Ook kardiologen kunnen zich vies - voor de patienten dan - vergissen.Het is ook niet spoorloos gebleven, maar ik kan er goed mee leven en ben er veel beter aan toe als Gerd.En zelfs bij mijn bedbuurvrouw van 86 hebben ze bij totaal verkalkte kransslagaders een opening in één van de aders geboord en daarin een stent aangebracht Natuurlijk een groot risiko, maar het lukte, voor hoe lang??? Maar ze kan toch weer naar haar poes.
Zo einde van het kommentar .
Wij volgen van nun af weer jullie reis en wensen jullie veel prettige belevenissen.
Hartelijkst
Gerd en Reen

Anonymous said...

Hoi Luitjes,

IK wil jullie toch wel waarschuwen om niet al je kleren uit te geven aan die arme marokanen want dan komen jullie naakt weer terug in nederland terug en dat wil ik eigenlijk niet meemaken.....
Maar fijn te horen al jullie reisverhalen.
Fons en lies

Followers

Blog Archive

About Me

My photo
Annen, Drenthe, Netherlands
Was altijd een harde werker, heb veel tijd in mijn patienten geinvesteerd, cursussen gevolgd. Veel plezier gehad in mijn werk. In mijn vrije tijd veel aan sport gedaan. Diepzeeduiken, surfen, fitnissen, fietsen en wandelen. Genoten van mijn twee kinderen. Af en toe een biosje pikken, matig televisie kijken, lees graag de krant en heb altijd wel een boek waar ik in bezig ben.. Maak mijn huis schoon omdat het moet, kan niet tegen rotzooi of een vies huis. Hou van dieren, kijk dus graag naar Animal planet. Wil eigenlijk graag een kat maar zolang we grote reizen maken kan dat niet. Ik hou ook veel van bloemen en een mooie tuin. Mijn achterplaatsje lijkt er dus niet op maar we leven hier met z'n tweetjes en Bob wil tegels. Ben een tevreden mens. Hoop dat ik nog een poosje mee mag draaien.