Niet te geloven ,hier hebben we weer internet.....gratis!
Vandaag hebben we een reisdag gehad.
Maar eergisteren was zo fantastisch ,dat moet ik jullie even vertellen..We moesten een trip maken van ongeveer driehonderd vijftig kilometer.Aaan het einde van de trip was het vrolijke kerkhof.Daar begon mijn avontuur.We vonden een plekje om te parkeren en ik ging nog gauw een wat halen in de caravan.Kom ik binnen en daar lag een brij van gekookte aardappels yoghurt en verdere inhoud van mijn koelkast. Die was opengesprongen door het slechte wegdek en het hobbelen door al die gaten.Heb ik net twee aardappels in mijn handen ,steekt er een Roemeens mevrouwtje de kop in mijn caravan en vraagt of ik Roemenie mooi vind.Ja ,zei ik ,maar ik moet net die andere mensen nu mee (die stonden al te wachten ) en hier heb ik een catastrofe! Maar ze bleef maar aanhouden en om haar de mond te snoeren gaf ik haar allereerst de twee aardappels om aan haar honden te geven en toen gaf ik haar een potje zelfgemaakte jam.
Ze greep me kordaat bij de arm en sleurde me min of meer haar huis binnen. :Moment"" zei ze alsmaar ,haalde uit een kast een grote fles en vulde voor mij een klein flesje met zelfgemaakte drank. Ik wilde weg ,bedankte haar uitvoerig ,maar ze zei;"moment",pakte twee glaasjes en we dronken op elkaars gezondheid.
Ik wist niet hoe ik van haar af moest komen en dus , pakte ik haar maar beet gaf haar een dikke zoen op haar wang graaide mijn flesje weg ,zwaaide nog een keer en buiten stond iedereen zich maar af te vragen ,waar is Connie?
Haar honden hapten nog gezellig in mijn been,het was echt even helemaal krankjorem ,maar zoooooooooooooooo leuk!
Toen naar het kerkhof . Alle graven hebben blauwe houten borden , met daarop een afbeelding van het beroep of de malle eigenschap of zijn of haar grote prestatie.En natuurlijk een heel verhaal erbij.Honderden graven ,een grote massa blauw.
Ik wilde na het kerkhof nog even naar die mevrouw ,maar we waren al veel te laat en we moesten door ,want er stond een gezamelijk diner op het programma.
Wat en mooie ,maar wel zware dag was dat ,maar ik had em voor geen goud willen missen
Vandaag hebben we een reisdag gehad.
Maar eergisteren was zo fantastisch ,dat moet ik jullie even vertellen..We moesten een trip maken van ongeveer driehonderd vijftig kilometer.Aaan het einde van de trip was het vrolijke kerkhof.Daar begon mijn avontuur.We vonden een plekje om te parkeren en ik ging nog gauw een wat halen in de caravan.Kom ik binnen en daar lag een brij van gekookte aardappels yoghurt en verdere inhoud van mijn koelkast. Die was opengesprongen door het slechte wegdek en het hobbelen door al die gaten.Heb ik net twee aardappels in mijn handen ,steekt er een Roemeens mevrouwtje de kop in mijn caravan en vraagt of ik Roemenie mooi vind.Ja ,zei ik ,maar ik moet net die andere mensen nu mee (die stonden al te wachten ) en hier heb ik een catastrofe! Maar ze bleef maar aanhouden en om haar de mond te snoeren gaf ik haar allereerst de twee aardappels om aan haar honden te geven en toen gaf ik haar een potje zelfgemaakte jam.
Ze greep me kordaat bij de arm en sleurde me min of meer haar huis binnen. :Moment"" zei ze alsmaar ,haalde uit een kast een grote fles en vulde voor mij een klein flesje met zelfgemaakte drank. Ik wilde weg ,bedankte haar uitvoerig ,maar ze zei;"moment",pakte twee glaasjes en we dronken op elkaars gezondheid.
Ik wist niet hoe ik van haar af moest komen en dus , pakte ik haar maar beet gaf haar een dikke zoen op haar wang graaide mijn flesje weg ,zwaaide nog een keer en buiten stond iedereen zich maar af te vragen ,waar is Connie?
Haar honden hapten nog gezellig in mijn been,het was echt even helemaal krankjorem ,maar zoooooooooooooooo leuk!
Toen naar het kerkhof . Alle graven hebben blauwe houten borden , met daarop een afbeelding van het beroep of de malle eigenschap of zijn of haar grote prestatie.En natuurlijk een heel verhaal erbij.Honderden graven ,een grote massa blauw.
Ik wilde na het kerkhof nog even naar die mevrouw ,maar we waren al veel te laat en we moesten door ,want er stond een gezamelijk diner op het programma.
Wat en mooie ,maar wel zware dag was dat ,maar ik had em voor geen goud willen missen
