Gister een heel gesprek met Nina gehad.Ze vind het leuk als ik blijf schrijven,maar op deze leeftijd beleef je niet zo veel meer.Hoe vul ik zo een blog?
Ik voel er niets voor om maar een beetje raak te kletsen, dus moet ik er meer aan werken om het voor andere mensen interessant te maken.
Misschien eens vertellen over de boeken die ik momenteel lees of de mensen die ik ontmoet.
Vandaag was er een mevrouw aan de deur,die een tupperware party organiseert en normaal gesproken voel ik daar helemaal niets voor.Maar ineens bedacht ik me,dat ik misschien een paar leuke vrouwen zal ontmoeten,die hier in het dorp wonen,wie weet?
Doordat we veel weg zijn,gebeurt dat haast nooit. Vroeger kwam ik vaak bij mensen thuis en ik vond dat altijd heerlijk.O.k,ze hadden pijn of waren echt ziek,maar voor mij waren het levende boeken.Velen hebben mij hun levensgeschiedenis verteld en het was zonder uitzondering interessant.Op vakantie ontmoeten we ook wel mensen,maar,dat is toch maar kort.Als je ze echt wilt leren kennen,moet je ze echt meemaken en in je leven inpassen.Dus, dof ik me morgen op,was mijn spaarzame haren,zoek wat nette kleren uit en laat me verrassen.
Ik heb het even helemaal gehad met poetsen.De caravan is schoon,de gordijntjes gewassen,het huis is weer netjes en ik ben dus weer toe aan wat anders.Als het morgen niets blijkt te zijn,ga ik eens kijken wat er allemaal buiten de deur te doen is.Misschien eens een fijn concert (Wie gaat er mee?)misschien de schouwburg of familiebezoek.Sauna ???Ik zie wel.

Onverwachts belde Linda op.ze wilde even op bezoek komen.wat bleek nou,ze had een zak vol moederdagcadeautjes bij zich en raad eens wat er in zat?
Allemaal kinderspullen.Waterverf,kneedklei in allerlei kleuren,kleurpotloden,vouwblaadjes en lichtgevende armbandjes.Allemaal om te spelen,als de meisjes weer hier komen.Dat wordt gezellig.Daar was ik dus echt blij mee.Wat een orgineel cadeau.Ik heb gelijk alles open gemaakt en wie weet vind je me een dezer dagen bezig met waterverf.
Heb heerlijk gespeeld met de kleine Marinke.Ik mocht haar de fles geven en verschonen en ook met de kinderwagen wandelen.Ze kijkt me met die grote knikkers aan en echt waar,ik kreeg me toch een big smile! Zo lief! Ben nog steeds verrukt van die kleine wezens.Terwijl ik haar de fles geef,krult ze haar kleine vingertjes om mijn wijsvinger en af en toe trapt ze me met die stevige beentjes.Heerlijk.
Zo,nu ga ik nog even nog een foto opzoeken en als het morgen leuk was ,vertel ik het jullie.
Vrijdag gaan we koffiedrinken bij Johan en Hilde,dat vinden we alle vier gezellig.We zijn zo blij met dit kontakt Heel veel zaken, die ik half ben vergeten kan ik nu aan Johan vragen en als ik Bob en Johan samen zie kletsen,dat ziet er uit als twee mensen die elkaar al jaren kennen.En bij Hilde vind ik het ook fijn,dat mag toch wel ook eens gezegd worden.


Op de foto zie je Ilse,met mijn witte zomerrok aan, een rode das van Bob om haar middel en mijn bruine laarsjes. Op de grond zie je de badjassen van Bob en mij liggen,die ze hadden omgedaan,om de verrassing compleet te maken.daar hebben ze de verdere avond gelegen.