Assen

We kunnen zo langzamerhand een huis in Assen kopen , we moeten er zo vaak heen.
Gister zijn we naar de fysioth.geweest om te laten zien hoe ver Bob gevorderd was.Hij bleek erg tevreden . Ik wandel elke dag met hem en zie wel degenlijk de fouten in zijn looppatroon ,maar de spieren zijn gewoon nog niet sterk genoeg en dus zet hij veel te snel zijn rechter voet weer neer.
Ik denk uit een soort veiligheid.Hij heeft echt geen pijn meer.Hij mag nu op zijn zij slapen ,dus stapt hij vanavond weer in het grote bed.We komen steeds een klein stukje verder.
Vandaag moesten we naar de chirurg.Daar aangekomen moest er eerst een ró foto gemaakt worden .Op de afdeling daar leek het wel een reunie ,want alle vier de patienten van zijn kamer kwamen er ook en het was me een gekwebbel!.Over zes weken moeten we nog voor een laatste controle terug komen,zowel bij de peut als bij de chirurg.Ik denk dat we dan even met alle vier gaan koffiedrinken . Het gaat ze alle vier goed.
Bob loopt nu met één stok ,behalve als we ver weggaan ,want dan kan hij even op de rollator uitrusten.Als we achterom kijken was het toch een héél traject.
De chirurg heeft het wel goed voorspeld.met de kerst staan de krukken  in een hoekje voor noodgevallen.
Hij loopt nu soms ook zonder stok ,maar dat gaat erg ongelukkig en dat lijkt me ook niet goed.
We gaan toch een beetje meer oefeningen doen.Bob heeft daar niet zo veel zin in.Hij is gauw moe.
We willen er even uit en gaan op snor naar een klein reisje bv. naar Portugal om even wat warmte en zon op te doen.Klein flatje ,met uitzicht op zee,we zien wel.

Drie meisjes van zes jaar.Alledrie enigst kind en vaak gewend alleen te spelen,Dat deden ze buiten ook,alledrie speelden ze apart in de speeltuin. Voor dit plaatje moest ik ze bijelkaar vegen.Ze zijn al zo groot geworden en hebben al veel te vertellen.

Hier zie je de prachtige krullebol van Nathalie,het achterhoofd met bril van Ilse ,tegen de tafel zit Gerben en naast hem zit Suzy en de benen zijn van Robert ,de vriend van Ilse

 

25 November.

Toen ik nog een jaar of  negen was begon ik op mijn verjaardag allereerst te huilen.Ik had diep zelf medelijden omdat ik bijna zeker wist dat iedereen mijn verjaardag zou vergeten.!
Als ik dan beneden kwam ,waren de tranen gauw gedroogd en huppelde ik met de traktatie voor de klas en alle meesters en juffen naar school.
Vroeger mocht je dan in de klas een meisje uit kiezen die met je de klassen rond ging om trots de reepjes chocolade  rond te delen en dan kreeg je een stichtelijk plaatje , want ik zat wel op een zéér gereformeerde school . En na schooltijd gingen de uitgenodigde vriendinnen mee naar huis en dan bad ik onderweg de lieve God of mijn moeder toch wel aan het feestje gedacht had , want anders stond ik voor gek met al die meiden . Natuurlijk had ze er aan gedacht en dan stortte ik me verder onbekommerd in de feestvreugde .Ranja met een rietje  , één koekje en als mammie heel royaal was een ijsje van kruidenier de Geus . Op mijn verjaardag kreeg ik steevast sinterklaas snoepgoed. Ik was stapel dol op rose of bruine suikerbeestjes.Ik zie ze al eeuwen niet meer in de winkel ! En een taai taai pop ging er ook wel in!
Op mijn 76e verjaardag werd ik wakker gepord door Camilla.Om kwart voor zeven! : "Oma ,je bent jarig en hier is je cadeau".
Twee kouwe pootjes gauw onder mijn deken en dan uitpakken.
Ze had zeven  ringetjes gemaakt ven hele kleine kleurige kraaltjes . Alles mooi ingepakt . Dát was een leuk begin.Geringd en wel gingen we samen onde de douche en die kleine kwebbel staat nooit stil.
Na het ontbijt ging Chris met Camilla naar Pake en Beppe en heb ik als de donder het huishouden aan kant gemaakt en de hapjes voorbereid.
Danielle kwam al vroeg en Suzie hielp me kleren uitzoeken ,want ik had weer eens niets om aan te trekken! . Dat was gezellig  ,Daarna kwamen om een uur of half drie de hele meute en toen werd het echt zo gezellig. Er rende kleine pootjes de trappen op en af  ,ik hoorde de jongelui boven schateren en lol maken en mijn dag kon niet meer stuk.
Alles is bijna opgegaan.Vanmorgen heeft Gerben het laatste gebakje verorberd en vanavond hebben we de restjes van de Chinees opgewarmd. Ik had dus goed ingekocht deze keer.
Vanmorgen heb ik de zolder weer opgeruimd en aan de puinhoop te zien hebben ze daar flink feest gevierd .Linda en Johan hebben ook fijn geholpen en als het aan Danielle had gelegen had ik de hele tijd op de stoel moeten zitten  , omdat ik jarig was. maar dat kan ik niet ,ik wil alles zien ,horen en meemaken.
Ik kwam een keer boven ,daar stonden Ilse en Nathalie Suzy en Robert en Gerben en Daan in een kringetje ,allemaal met een boek en ze hadden afgesproken om elk een zin uit hun boek voor te lezen , en dan wordt dat natuurlijk een idioot verhaal.
Een super fijne ,gezellige verjaardag met leuke cadeautjes ,veel skypers en telefoontjes.Héérlijk!

25 november

Ja ,dat is me nog eens wat . Al heel veel familie heeft zich aangemeld om ons die dag te bezoeken.
de Chinees krijgt het druk met ons !
Saskia en Hans en de kleine komen, Linda en Johan en nog een kleine  en Chris komt ook met zijn kleine meid en dan komt mijn droom weer uit , de drie meiden bij elkaar! Fanrtastisch! Nu ga ik toch echt van die drie foto's maken
 Ook zus Brit komt,samen met Ton.
Iedereen is welkom.!!
Voor zo een menigte kan ik onmogenlijk koken ,dus ... om 5 uur eten we met ze'n allen van de Zuidlaarder Chinees.Die is heel goed hoor! Voor de kleintjes zorgen we voor patatjes en kipnuggets en zuig-appelmoesjes.
We hebben er echt zin in.ben jij ook van plan te komen ,laat dan even wat van je horen ......in verband met taart en broodjes en hapjes ,die we zaterdag  gaan ophalen!

De temp.stijgt weer!

Vandaag hebben twee hardwerkende kerels onze oude ketel gedemonteerd en nu hangt er een nieuwe en het huis is heerlijk warm,de monteur heeft en passant ook nou gauw even de keukenkraan gerepareerd ,die lekte  behoorlijk.Hij zal ook een kraan meenemen voor de badkamer.Die is zo lelijk geworden , aan de achterkant zie je allemaal roest en dat zie je in de spiegel.
Omdat we mensen in huis hadden ,bleef ik vanmorgen thuis en is Bob alleen gaan wandelen.
Ht was schitterend weer ,aan het einde van de middag hebben we nog een rondje samen gelopen.
Bob heeft vandaag gekookt.Spagettie (kan hij heerlijk maken) en had ik even de handen vrij voor wat anders.

En dit ook nog!

Ook onze wasdroger is naar de filistijnen!
Nu staat er een wasrek in onze huiskamer,de was moet toch ergens drogen!
Morgen maar weer gelijk achter een nieuwe aan.
Duur week end hoor!Dat gebeurt soms he ,dat een heleboel zaken  kapot gaan.Onze wasmaschine begint ook te rammelen.We wachten af.

Hebben we dát weer!

Onze verwarmingsketel heeft het begeven! We zitten al een paar dagen te hannissen met elektrische kacheltjes.Morgen krijgen we weer een andere ketel en zijn we van de problemen weer verlost.
Dit huis kan behoorlijk onaangenaam koud worden  zonder verwarming.
Vandaag treffen we het uitzonderlijk met het weer en hebben we bijna een uur in de zon gewandeld.
Bob  krijgt er nu toch weer een paar taken bij.behalve de afwas opruimen  verzorgd hij nu ook de planten en dat zorgt er voor ,dat hij niet alsmaar in de stoel zit te slapen.
Tussen de middag slaapt hij nu ongeveer een dik uur en dat moet genoeg zijn. s'avonds gaat hij redelijk vroeg de kooi in.Dat moet langzamerhand ook weer terug naar normaal.We schieten op!

Ochtend wandeling met tekst

Het programma is voor de zoveelste keer veranderd.Ik wilde bij de foto's een tekst zetten . Na veel ploeteren ging dat , maar kon ik   publiceren"  niet vinden . Ook had ik  van Harrie een trucje geleerd om  de foto mooi groot te krijgen ,maar nu verschijnt gelijk de hele foto  en niet de de tekst waar ik -600 in kan tikken.
Enfin , als je weer thuis komt Harrie ,sleep ik mijn laptop weer mee en dan help jij me wel uit de droom he?
We treffen het uitzonderlijk met het weer . Vanmorgen gingen we om tien over tien op pad en kwamen we om tien voor elf weer thuis.Drie korte stops en werkelijk een fikse ronde.
Hij krijgt tijdens die ronde echt les....recht op lopen .......gelijke passen maken .....been goed belasten...
Het houd niet op . Ik heb hem gevraagd of hem dat niet de keel uithangt , al die correcties ..maar ...nee! Voordeel is natuurlijk ,dat hij zulke goede vorderingen maakt. Als je in een verpleeghuis terrecht komt heb je veel minder kansen en ben je meer op jezelf aangewezen.
Ik probeer hem te leren niet zo sterk op die rollator te steunen . Ik heb hem beloofd om morgen eieren in zijn handen te geven en dan weten jullie wel hoe hij kijkt!!  "Gooi ze maar in mijn pet" was zijn commentaar.
De jas van Wilma ,de sjaal van Annlies en mijn handschoenen zorgen ervoor , dat hij niet koud wordt buiten . Vandaag is het precies drie weken geleden dat hij onder het mes ging.
Vannacht heeft hij voor het eerst echt goed geslapen. Ik ben twee keer vannacht gaan kijken en beide keren had hij alle dekens van zich afgegooid .Maar hij blijft op zijn rug liggen , dat moet nog een poosje.
Ja Reen ,met kerst zit hij aan tafel zonder krukken.
Gistermiddag zijn we even Zuidlaren in gegaan en hebben we koffie gedronken met...appelbollen. Jammer genoeg hadden ze die verwarmd in de magnetron en dan wordt de korst taai.
De HEMA presenteert ze beter ,een echte aanrader!.

ochtend wandeling

we schieten op!

Gistermiddag hoorde ik het belletje niet van Bob en verscheen hij aangekleed en wel beneden!
Hij kan nu zelf in en uit bed,zelf de trap op en af , zelf douchen en van morgen heeft hij zijn eerste huishoudelijke taak  keurig volbracht . Ik had de tafel afgeruimd en de rommel op een blad in de keuken gezet en dat heeft hij netjes opgeruimd .Verder heft hij voor ons beiden een kopje koffie gemaakt.
Intussen kon ik naar boven om de boel te luchten en daarna aan kant te maken.Om kwart over negen zaten we al aan de koffie en bijna direkt er na hebben we een flink ronde gelopen.Bijna dertig minuten met drie kleine pauze's.
Het bed gaat morgen weer naar de uitleen terug.dat geeft weer ruimte.
Ik zie dat Bob steeds handiger wordt met oversteken van de stoel naar de tafel en bij het scheren staat hij zonder steun.Hij klaagt wel ,dat het zo langzaam gaat ,maar als ik met anderen er over praat ,lachen ze ons uit en dan krijgen we de wind van voren.
Wat wil je nou ,hij is 84 en het was een fikse ingreep en ...en ...en...!!!!
Alleen schoenen en sokken aan doen mag hij nog niet zelf , dat kan  (mag) pas over drie weken.
Als hij soms ineens veel te hard begint te lopen ,vraag ik hem wie ook weer Wammes Waggel was?? en dan loopt hij toch weer redelijk netjes.We maken kleine auto ritjes (hij kan nu heel goed in en uit stappen!) en zo komen we de volgende drie weken wel door.

Vroeger

Vroeger was ik bang in het donker.Vanaf mijn zesde-zevende keek ik eerst onder mijn bed voordat ik er in stapte.Dat kwam omdat ik flarden van gesprekken van  grote mensen opving ,die ik in mijn brein vertaalde als griezelig gevaar of levensbedreigend.Mijn broertje had daar ook een respektabel aandeel in.
Toen we nog in Alphen aan de Rijn woonden en allemaal op één zolder sliepen,kroop mijn broer soms stiekem tussen twee kasten en liet Reen en mij dan vreselijk schrikken,door ineens tevoorschijn te springen.
Eerlijk gezegd ben ik dat nooit helemaal kwijt geraakt,dat gevoel van onveiligheid.
Gevolg daar van is ,dat ik bijvoorbeeld niet graag alleen een boswandeling maak , bang dat er achter die bomen potentieel gevaar dreigt.
Vandaag dacht ik moest het maar eens afgelopen zijn met die belachelijke angsten en ben ik......het bos in gegaan....alleen!!!!
Die wandeling heb ik zo vaak met Reen samen gemaakt en met Bob en met Rieny en dan heb ik geen vleugje angst.Vandaag heb ik in een fors tempo dezelfde wandeling gemaakt,ik was echt helemaal alleen.Bij het tunneltje onder de weg door zag ik nog wat mensen , maar toen was ik even aan mezelf overgeleverd. De eerste mensen die ik weer zag ,waren wandelaars die nét het tunneltje ingingen.
Ik heb lopen fantaseren wát ik zou moeten  doen als er werkelijk een kerel op me af sprong.?
Ik zou me toch een stuk zekerder voelen als ik een "wapen "bij me had . Een electrische stok of iets dergelijks.Volgens mij zijn die zaken verboden.
Het enige wat me echt zekerheid gaf was de wetenschap ,dat ik een oud wijf ben ,met "streepjes"in mijn gezicht en met een ouwe jas en spijkerbroek nou niet bepaald een aantrekkelijk  "slachtoffer " ben. Al lopende was ik nog steeds bang ,raakte ik dat enge gevoel niet kwijt,
Al ben ik 75 jaar ,ik hang kennelijk nog steeds aan het leven. De damp van de inspanning sloeg  thuisgekomen bijna van me af ,maar dat neemt niet weg , dat ik mezelf  vandaag een klein beetje heb overwonnen.
Destijds heb ik ook vijf jaar alleen gewoond en maakte de angst plaats voor fatalisme.
Nou én?? als ik word overvallen,als ik alleen thuis ben ,dan was het zeker mijn tijd!