gewoon,even niets byzonders.

Soms doen Linda en ik dat wel eens,lekker een beetje kletsen over niets.Dat vinden we allebei gezellig.Vroeger zou ik dat zonde gevonden hebben van de tijd,maar nu geniet ik ervan.Dan vraag ik aan Linda :"Heb jij nog wat te vertellen?"en ja hoor,dan komt er weer wat.Over boeken die we lezen of over een programma wat we hebben gezien en we wisselen grapjes uit en als we uitgekletst zijn,loop ik nog een hele tijd na te genieten.Soms spreken we af en dan komen ze hier of wij gaan daar naar toe en dan drinken we koffie een klaverjassen we.Dat is heerlijk ontspannend.
Ik mag ook altijd even,als ik nog op tijd ben Marinke in bad stoppen.Wat een pret is me dat.Het wordt weer aardig mooi bij de Kantertjes,de nieuwe keuken zit erin,de vloerbedekking ligt erin en het is er gewoon gezellig.Ze hebben een mooie grote tafel gekocht en nieuwe stoelen ,zo langzamerhand wordt het een leuk huis.Marinke kan daar heerlijk spelen.In de box gaat ze nauwelijks meer,alleen als Linda even naar buiten moet,naar de waslijn of zo.
Mooi is,als wij binnen komen.Ze herkent ons direkt en ik hoef mij handen maar uit te steken en ze staat gelijk klaar om opgepakt te worden,armpjes omhoog.Nu ze wat ouder wordt,wordt ze ook stukken sterker en soms moet ik een gevecht leveren om haar in of uit de kleren te krijgen en ben ik maar wat trots als me dat is lukt.
Ik kan merken dat ik ouder wordt,het gaat me niet allemaal zo vlot af als ik zou willen.Ik ben duidelijk minder sterk en op dit moment is Bob met zijn bijna tachtig jaar me in kracht de baas.Ik ben weer aan het trainen,loop heel veel met mijn walking sticks,meestal met Bob samen,maar soms ook alleen.
Ben weer Engelse boeken aan het lezen.Als ik er eenmaal mee begin moet ik het uitlezen. :"A house full of strangers" heet het en dat gaat over een joodse man,die zijn geloof af wil zweren en een andere naam aan wil nemen,omdat hij de pesterijen niet meer kan verdragen en zo graag zou willen leven als een gewone niet joodse man.
Verder speel ik met de gedachte om nog eens een boek te schrijven.
Ik las bij Reen een hele oude brief van een tante van mij en daarin vroeg ze zich af hoe het zou gaan met de lieve Jacob ?(mijn vader)Dat leek me een hele aparte titel voor een boek en die zin maakt gelijk een heleboel gevoelens in mij los.
Als die rottige oorlog er niet was geweest,had ik ook een familie gehad.Oma,opa een hele reut tantes en ooms en neefjes en nichtjes.Dat had ik prachtig gevonden.
Aan die vraag van mijn tante Klaar voel ik de hechte familie band in het gezin van mijn vader en een stukje daar van had ik graag willen meemaken.Ook hun tradities,ze waren puur joods,vierden al die joodse feestdagen en keken duidelijk uit naar die hoogtijdagen.Eigenlijk heb ik daar best tijd voor om eens achter de laptop te klimmen.Zit er nog over te dubben.Binnenkort komt Reen hier,dan ga ik het met haar eens doorkletsen,zij weet natuurlijk meer van onze familie Ook Jet,mijn oudste zus ga ik maar eens mee aan de babbel.
Vroeger was ik altijd stik jaloers als een van mijn vriendinnetjes zei dat ze die middag naar haar oma ging.Dan zag ik hele visioenen van limonade ,snoepjes en lekker geknuffeld worden door zo een lieve oma.
Zo,dit was dus een portie - niets byzonders- gewoon een beetje gekwebbel met degene die dit leest.Nu ga ik nog eens even in mijn foto's rommelen,er zijn er nog een paar die ik jullie wil laten zien.

weekje Amsterdam

We hebben voor een week onze tenten opgeslagen in het Amsterdamse bos.Mooie camping,goed onderhouden.
We hebben Chris en Nina een heel klein beetje geholpen.Wij hebben genoten van de kleine Milla.Ze is nog geen twee,maar kan al heel duidelijk aangeven wat ze wil.
Oma,buiten? Of: Nee,nee,douchen.Soms komt er een melodie in haar hoofdje en dan begint ze te zingen en als je dan meezingt,geniet ze duidelijk.Ze laat zich lekker badderen,luistert naar verhaaltjes ,is gek op spelen in de speeltuin.Ze klimt graag en eet zelfstandig.Ook soep!Ze vraagt soms of ze de teletubbies mag zien en als ze dan niet mag,gaat ze gewoon wat anders doen,geen gehuil.Ik ben er een week geweest en ik heb haar niet zien of horen huilen.Ze is echt een heel vrolijk meisje en ik heb dolle pret met haar als we gaan wandelen.Ze zegt alles na ,heel duidelijk.Met het benoemen van plaatjes scoort ze hoog.
Ik zag een keer een olifant en ik zei:"giraf".Ze keek me aan en zei heel gedecideerd :"Giraf"!!Ik verbaas me ,dat zulke kleintjes al zoveel weten en mij al verbeteren.
Ze krijgt een tweetalige opvoeding en ook dat kost haar geen enkele moeite.
Opa Bobbie vind ze leuk.Dat opa is te lastig en dus noemt ze hem Bobbie.Nina probeert haar dan te corrigeren,maar het blijft Bobbie en het klinkt koddig.
Soms zegt ze ook alleen Opa .Mij noemt ze oma en als ik vraag ;"zeg eens Connie?"dan doet ze dat ook.
Ik ben met haar naar een moedergroep geweest en je kan zien dat ze zich daar thuis voelt. Ze is nog niet binnen of ze pakt al wat speelgoed en je hoort haar niet meer.
de meeste ouders komen van heinde en ver,Engels hoorde ik het meest.
Daar wordt gezongen,lekker op mamma's schoot in de kring.Er wordt altijd iets gemaakt,geplakt,geknipt,geverfd.Ze krijgen limonade en fruit en zo een ochtend vliegt voorbij,ook daar vond ik het zo gezellig.
Ze gaat ook twee keer per week naar een creche en daar wordt echt met een programma gewerkt.Ook heel gezellig.Ik zag er babies en boxkindertjes en eigenwijze kleine kleuters,die al druk aan het spelen waren toen we kwamen.
We hebben in de omgeving nog een fikse fietstocht gemaakt,het is daar mooi hoor.
We zijn nu een weekendje thuis,bij Chris en Nina was even niets te doen voor ons.
Morgen gaan we een dagje Nistelrode om weer even te knuffelen met nog zo een grappig kleintje.dan gaan we diezelfde avond nog door naar Amsterdam.
Daar gaan we kijken of ze ons de Amsterdammers ons nog kunnen gebruiken en zo niet gaan we even naar Oostvoorne,ook even de kleinkinderen zien.
Wij genieten van deze periode in ons leven.
In oktober zien we de meiden weer,Reen en Gerd komen een paar dagen.Dan hebben we weer volle bak.Vier kleine meisjes en vier volwassenen.
Als Ilse er is,komt ook gelijk de hele buurt binnen.Moet wel even wat limonade etc inslaan en lekkere broodjes.De meiden hebben dan herftvakantie.Ze vinden het nog leuk gelukkig. O ja,ik vergeet de twee katten van Chris en Nina nog.
Die vinden drukte minder leuk,maar alles went zeggen ze he?.Het hek gaat op slot en de meiden moeten maar klimmen,dan kunnen de katten ook alvast een beetje wennen aan het weer buiten zijn.Foto's volgen
Op de terugweg zijn we nog even bij Linda en Johan aangewipt,even de kleine meid zien en wat spullen van CHris en Nina afleveren (Waren ze blij mee!!).We troffen Linda net buiten met de twee honden,dus nam ik er een van haar over en liepen we het boerenpad acteruit.Begint het me daar ineens te gieten,we waren allebei kledder nat binnen de minuut.Voelt niet lekker hoor.
Een warme douche doet wonderen.!
Bij Linda en Johan vorderen de werkzaamheden en kan je zien dat het mooi wordt.

Nog even twee foto,s

Nathalie met diploma en Nhalie eindelijk alleen in het grote zwembad

Zwemdiploma Nathalie

Het is heel normaal in Nederland,dat een kind een zwemdiploma haalt.Maar dat is niet voor iedereen weggelegd.Die dappere Nathalie heeft een giga gevecht gevoerd met zichzelf en opa Theo heeft haar er mee geholpen.Voor mij is hij DE OPA VAN HET JAAR!!!!
Samen hebben ze wekenlang gezwommen ,soms met veel plezier en soms met tranen.
Hoe kan je als klein meisje beschrijven wat je moet overwinnen om met je kop onder water te gaan?.Bij mij heeft ze onder de douche geoefend,badmuts op ,ogen open en proberen te blijven kijken als het water erlangs stroomt.Met Suzanne in het zwembad spelen en spetteren en hele kleine eindjes onder water.
Maandag zat ik in zak en as,want ik dacht dat ze het niet had gehaald.Ik had beter moeten luisteren naar Els.Dinsdagavond belde Els.Of we kwamen kijken,Nathalie had groen licht gekregen van de badmeester,ze mocht ook mee doen.
Nou,gauw alle afspraken afgezegd en toch een beetje benauwd,gingen Bob en ik er naar toe.Wij kennen dit wichie zo goed en we weten ook wat ze soms moet doormaken met angst en onzekerheid.
Daar stond ze dan eindelijk,net als alle andere kinderen,in de rij.babbelen,duwen,grapjes maken,knikken naar al die opa's en oma's,even zwaaien en ineens,ja , Nathalie aan de beurt.
Met gemak sprong ze erin en nam ze de eerste horde,onder een soort buis doorzwemmen,met kleren aan.
Geen probleem. Dan......weer op het startblok,nu dieper naar beneden,door een gat heen zwemmen.Ze deed het keurig en alle vier de grootouders en de mamma haalden opgelucht adem.
Daarna moest ze de verplichte baantjes rugzwemmen en gewoon zwemmen en dan weer aan de kant hangen.Nathalie kan zich niet super concentreren,ze babbelde maar wat af en de zwemleraar riep haar een paar keer tot de orde.:Nathalie,oren boven water,opletten,luisteren.
Even begon ze te huilen,want een ander kind trapte haar onder water.
Maar de zwemleraar weet wel wat hij met haar aan moet.Niks trooste,vooruit,mee zwemmen!
En de tranen verdwenen,de boze blik bleef nog wel even,maar ze deed het toch maar..Rugcrawl,buikcrawl en toen tot slot watertrappen.
De laatste tien tellen tellen alle aanwezigen mee en het is een feest om maar die snoetjes te kijken.Allemaal trots,zo,dat hebben we toch maar even gefikst!.
Wij waren allemaal zo blij voor deze jonge dame,want nu kan ze met haar vriendinnen ook lekker in het diepe zwemmen en dat gunnen we haar van harte.
Goed zo,Nathalie!