Aardse bezittingen

Nu ben ik toch al 72 en nog ken ik mezelf niet .Ben ik verrast over mijn eigen (tamelijk felle )reaktie.
Here comes the story.
20 maart ben ik geopereerd aan mijn linker hand.
Omdat het een dubbele operatie was , maakte de chirurg er een dagopname van.
Om negen uur wordt je dan door zo een schattig verpleegsterje geholpen.
Je krijgt allerlei instrukties . Je moet je uitkleden en een operatiehemd aantrekken.
dan moet je een paar pilletjes slikken en dan komen ze je halen.
Eigenlijk was het niet zo een grote operatie , maar toch wordt alles er voor uit de kast getrokken.
Mensen die je komen vertellen wat er gaat gebeuren en je intussen allerlei naalden in je donder steken..Tijdens dit gebeuren zag een zuster dat ik mijn "juwelen"nog droeg en die moesten verwijderd worden .Ik schrijf mijn juwelen tussen twee haakjes , jullie moeten weten ,dat ik maar een kettinkje heb en een trouwring en nog een andere ring en dat is mijn hele bezit . Die heb ik altijd aan . Want ,die heb ik van Bob gekregen!
De zuster stak ze in haar zak en ik was al zo slaperig van dat pilletje , ik vergat het gelijk weer.
Na de operatie was het heel raar om te voelen ,dat je je arm niet kan besturen. Die was helemaal verdoofd . Zo moet het voelen als je een hersenbloeding hebt gehad .
Enfin na een poosje op de uitslaapkamer brachten ze me weer terug en bleef ik in bed ,tot ik een kop thee had genuttigd en een boterham had gegeten.
Bob kwam me halen , maar eerst moet je nog naar de w.c . zodat ze zeker weten dat alles nog goed is.
Daarna ging ik nog een beetje dizzy mee in de auto en naar huis en die avond op tijd naar bed.
Pas de volgende dag ,na het douchen en aankleden merkte ik ,dat ik mijn juwelen kwijt was en dat is best gek !
Dus ,beetje paniekerig opbellen naar het ziekenhuis en na wat rondbellen vonden ze de spullen nog in het laadje van mijn nachtkastje .
Ik blij en nadat we de katten terug hadden gebracht zijn we naar Hardenberg gereden en hebben de spullen weer opgehaald .
Ik kon het kettinkje niet omdoen , want er zat een knoopje in en mijn vingers waren nog zo stijf van de operatie . Dus legde ik dat ding naast de telefoon en toen ik eindelijk zover was om het weer om te doen , was het weg. Ik kreeg bijna onmiddelijk zo de pest in ,echt op mezelf!
Het is maar een doodgewoon kettinkje , dus je zou zeggen ,waar zeur je over ! Maar ik had het gekregen van Bob voor mijn verjaardag en tegelijkertijd waren we tien jaar getrouwd .
Ik ben een vreselijke slordevos en ik moet daar altijd tegen vechten . Daarom is het in mijn huis zo netjes , want als ik het niet op ze'n plaats leg kan ik het later niet meer vinden .
Warrige kop ? Enfin 'wat gebeurd er ? Bob staat te schreeuwen onder aan de trap :" Connie.....
ik heb je kettinkje terug gevonden."Ik had gezocht op de gekste plekken . Daar kan je wel gek van worden ! En Bob vind em.
Hij hing op een latje onder mijn stoel .Hoe die daar gekomen is , Joost mag het weten . Maar ik was zoooooooooooooo gelukkig !!
Wat kan een mens zich druk maken over zoiets kleins. Maar ik was echt helemaal van streek en Bob troostte me maar , hij wist wel zeker dat het ergens zou opduiken . Hij had gelijk en later realiseerde ik me pas hoe emotioneel een mens kan worden van zoiets kleins.
Aardse goederen !
Ik heb wel gezegd , dat mijn trouwring ook met me meegaat als ik dood ben . Zoooooooo gehecht ben ik aan die paar kleine zaken.
Ook had ik van Bob eens een horloge gekregen van tien euro ,in Spanje op de markt.
dat gekke ding belandde in de wasmaschien en na zo een heftige wasbeurt deed ie het natuurlijk niet meer.
Wat heb ik allemaal niet ondernomen om dat klokje weer aan het tikken te krijgen.
Overigens ,hij doet het weer!!!!! Ook daar was ik weer eens heel slordig geweest IK had em in mijn broekzak gestopt en toen in de wasmaschine.Ik was woest op mezelf.
Ik heb geld genoeg om duizend nieuwe te kopen , maar ik was gehecht aan dat kleine dinkie zo simpel is dat!!
Ik heb zeker op een of andere knop gedrukt ,alles wordt nu cursief geschreven .
Enfin , ik kan weer vrij ademen .Vrijdag moet ik naar Hardenberg ,want dan moeten de hechtingen er weer uit.


Daarna zal ik weer opnieuw moeten worden geoperreerd aan mijn vinger want mijn vinger is door de operatie geen zier beter geworden.

Maar dan ga ik gauw weer naar binnen! Kan ik gelijk mijn vieze poten vegen op de nieuwe mat.

Kijk.ik ga wel even naar buiten om mijn nagels te scherpen aan Connies plantenmand maar dan........

lekker even in de zon liggen.... gewoon appeltje ...eitje!

hier heb ik lang op gewacht.

Deze week gaat het dan toch echt gebeuren , mijn hand wordt weer geopereerd.
Voordat ik met vakantie ging vijf maanden geleden werd mijn hand geopereerd en sinds die tijd heb ik pijn. Als ik thuis was geweest was ik natuurlijk al na een paar weken pijn naar de dokter gegaan , maar ik zat in Spanje en daar kan ik ze niet precies vertellen wat ik voel .
Vrijdag ben ik aan de beurt.
De dokter heeft me wel gezegd , dat hij me geen garanties kan geven dat het beter wordt en veel mensen hebben me dit afgeraden maar alles liever dan alsmaar pijn . Ik neem dus het risico.
Heel veel vinden , dat ik naar een andere specialist moet , maar ik heb toch kort en goed besloten naar deze dokter te gaan.
In het ergste geval blijf ik pijn houden en wie weet gaat het juist heel goed !
Intussen ben ik bezig om in en om mijn huis een beetje orde te scheppen.
Verder verzorg ik de katten van Chris.
Iedere morgen ga ik met een plastic zak naar de kattebak en dan maar drolletjes scheppen.
Dan moeten ze schoon water hebben en nieuwe brokjes . Dan neem ik ook maar gelijk een stoffer en blik en een dweil mee , want ze maken een enorme troep op de grond.
Vooral Romeo kan er wat van.
Maar dan leven ze verder de hele dag hun eigen leven . Meestal gaat Bugsy naar boven en Romeo woont in de hele kamer . Soms voor het raam,soms in de keuken en soms.....in de fruitschaal!
zie foto!
We proberen ze af en toe even te luchten . Romeo durft nu al een kleine meter naar buiten , Bugsy snuift even en rent dan gauw weer naar binnen.
Het is toch meestal rot weer , dus die schade halen ze wel weer in als ze naar huis gaan.

We plannen de katten zelf in Amstelveen af te geven , ik kan in huis toch niets doen .Dan zijn we er even uit en zien we Camilla nog . Dat moeten we nog kortsluiten met Chris en Nina . Gaan we gelijk kijken of er nog wat te beleven valt in Amsterdam.

Zo , nu nog even de foto,s en dan sluit ik voorlopig af.
Als we weer nieuwe plannen hebben of er gebeurt iets spannends , dan meld ik me weer.
dag ,trouwe lezers ,doen jullie een schiet gebedje voor me voor vrijdag.
Mijn vraagteken doet het weer eens niet .Nou ja ....sh....!

Van links naar rechts:Ilse Iris Marcella Nathalie Daan en beneden

Suzie en Gerben.

Nog tien jaar verder en dan zijn dit vaders en moeders van een nieuwe generatie.

Ze amuseren zich kostelijk op die zolder.Er is een radio , een computer , er kan worden getekend en gekleurd en er wordt

veel gestoeid.

Totdat ik op de gong sla en dan komt de hele bende naar beneden

voor thee , limonade , en............ chocolade!

.

Elke avond kwamen de meisjes Camilla in bad stoppen
en dan in bed . Daar werd voorgelezen en met de knuffels
gespeeld ,tot half acht en dan moest ze gaan slapen.
Op de foto is duidelijk te zien hoe ze het naar haar zin had met de buurmeisjes

Fijn spelen op de zolder van oma Connie.

daar voelen ze zich lekker vrij

Even gezellig kletsen achter in de auto . Geen van de

drie meisjes hebben gebrek aan gesprekstof.

Ze praten echt honderd uit.

Mijn huis was en gezellige chaos
maar de kinderen hebben zo
heerlijk gespeeld!

vier Camilla dagen

We wilden naar de lammetjes in Balloo , maar die kwamen veel te laat terug van de heide.dus hebben we alleen maar gewandeld en in het schapenhok gespeeld . Daar was maar een schaap , met een pasgeboren lammetje.

Hier zie je Charissa en Marcella ,samen met Camilla .

Die dametjes hebben echt als moedertjes voor haar gezorgd

Vandaag is onze laatste gast verdwenen , lekker weer met haar mamma mee naar huis.
De hele dag verder kon ik mijn draai niet vinden . Ik ben een paar dagen intens bezig geweest om op dat kleine pukkie te passen . Ze is drie jaar en watervlug en zeer ondernemend . We missen werkelijk de gezelligheid , ze kan zo heerlijk schateren van het lachen .
Kinderen lachen zo veel , dat doen wij niet zo vaak meer. Ze is ontzettend lief geweest .Goed gegeten , lekker gespeeld en goed geslapen. Soms twaalf uren achter elkaar .
Morgen nog even naar Oostvoorne ,want we hebben weer een jarige..Ik heb een giga appeltaart voor hem gebakken , daar is hij gek op.
foto's komen zondag ,dan heb ik alle tijd van de wereld...denk ik... maar je weet maar nooit met al die Bikjes en Winsummertjes!