Sunday, June 08, 2008
Martje Riekie Constance
Even iets vertellen over Marinke.
We zij er op bezoek geweest en meestal ga ik dan even met die kleine wandelen en we nemen dan gelijk de honden mee.Dat wandelen is toch zo grappig met zulke kleine meisjes.Even geen mamma of pappa,nee,wij,even met z'n tweetjes,dat vinden we allebei heerlijk.
Marinke is een kleine rauwdouwer,ze kan geweldig goed marscheren en vind alles interessant wat we tegen komen.
Ons avontuur begon al achter in de tuin van Johan en linda,want we moesten over een wankel bruggetje,de honden,Marinke en ik.De honden waren door het dolle heen,trokken ons veel te hard over het bruggetje en ik kon die drie maar net houden.De honden trokken zo hard en Marinke heeft nog geen grote mensenbenen,dus die hing aan mijn hand en veilig aan de overkant heb ik de honden maar gauw los gelaten.Bij Johan en Linda kan je een boerenpad af lopen en dus konden ze alledrie los.
:"Geef oma maar een handje"bood ik aan,maar daar had ze geen zin in."Nee"zei ze ferm en gelijk zette ze,net als de honden, de sokken erin.
"He,roep Alto eens even vroeg ik en ze stond stil,keek even waar Alto was en schreeuwde AAAAAAAAAAAAAAAAAtooooooooo!En ja hoor,daar kwam hij weer terug en liep haar bijna omver.Maar ze is nergens bang voor,dus liet em gewoon op haar afkomen en de hond sjeesde langs haar heen naar mij toe.Dat was dat.
We hebben bloemetjes geplukt en als het aan haar had gelegen was een boerenkar nog te klein om alles mee te nemen,dus moest ik hier en daar effe remmen. Op de terugweg kreeg ze ineens door,dat we toch weer richting huis gingen en daar had dat kleine dametje geen zin in.
"Kom,we gaan naar mamma!"Ze kijkt me ondeugend aan en loopt zo hard haar kleine beentjes kunnen lekker de andere kant uit.
:"Moet oma boos worden?",vraag ik streng.Ze doet nog een stap en kiest dan eieren voor haar geld.Oke,ik ga wel mee!`` en vrolijk marcheert ze dan in de goede richting.
Omdat ik daar toch ver van de bewoonde wereld loop en er verder niemand is,kon ik er lekker eventjes een laten schieten.Ik dacht,dat merkt die kleine toch niet.
Maar oh my God,haar oortjes doen het goed.Ze staat met een ruk stil,kijkt me heel schalks aan en zegt,vingertje omhoog`Òma deet!Scheet is nog te moeilijk.toen ik het later aan Linda vertelde hoorde zij dat ook en daar stond ze Oma deet,oma deet hi hi!
De honden waren al uitgerend en naar huis,dus,dacht ik een makkie te hebben om over het bruggtje te gaan.Nou ja,lang verhaal kort,we plompten in de sloot en dat was even klimmen om er weer uit te komen.Dat was even een geworstel,want Marinke vond deze duik minder geslaagd en klampte zich aan mij vast en dat is moeilijk klimmen hoor.maar,eind goed al goed,we kwamen er met een vuile broek en de schrik vanaf.
Gelukkig zat er geen water in de sloot.Alleen de val was diep!
Daarna mocht ik haar in bad stoppen.Daar staat een ronde hoge ton in de douche en ze past er wonderwel in.Daar kan ze spetteren en spatten en naar hartelust met water plenzen.Op een gegeven ogenblik zag ze haar kans schoon,pakte een bakje,vulde het met water en gooide mij nat.Ze schaterde het uit.Gauw wilde ze het nog een keer doen,maar daar had ik geen zin in,dus effe streng kijken en het gevaar was weer voorbij.Om haar af te drogen zette ik haar even op de deksel van de w.c.
Tja,dan kan je lekker graaien en daar belanden nogal wat spulletjes van Johan en Linda op de grond.Ze is razend vlug.Dan, gauw naar haar slaapkamer,nachtkleertjes aan
en intussen maar alles afpakken,wat haar kleine handjes grijpen.
De poeder en wat er alles op het plankje staat.
Tja,alles is interessant en dus,waarom zou je het niet even pakken!.
Òma nog een liedje voor je zingen`,poesje mauw of zo.dat vind ze prachtig,ze kijkt je dan aan ,vol bewondering,tjee zeg,oma kan poesje mauw zingen.
Kortom,om je met Marinke te bemoeien,moet je een flinke dosis energie meenemen en ook.....streng zijn, want ze neemt je zo in het ootje!
Wij vinden haar een heerlijk kind,ze lijkt momenteel veel op haar mamma.Zo moet Linda er vroeger uit hebben gezien.Maar je ziet er ook de pappa in,het is net in wat voor stemming ze is.We wippen daar nogal eens een keer binnen en we vinden het daar altijd weer bere gezellig.
Zo,nu nog even een foto opzoeken en dat was dan even een klein waargebeurd verhaal over Marinke.
We zij er op bezoek geweest en meestal ga ik dan even met die kleine wandelen en we nemen dan gelijk de honden mee.Dat wandelen is toch zo grappig met zulke kleine meisjes.Even geen mamma of pappa,nee,wij,even met z'n tweetjes,dat vinden we allebei heerlijk.
Marinke is een kleine rauwdouwer,ze kan geweldig goed marscheren en vind alles interessant wat we tegen komen.
Ons avontuur begon al achter in de tuin van Johan en linda,want we moesten over een wankel bruggetje,de honden,Marinke en ik.De honden waren door het dolle heen,trokken ons veel te hard over het bruggetje en ik kon die drie maar net houden.De honden trokken zo hard en Marinke heeft nog geen grote mensenbenen,dus die hing aan mijn hand en veilig aan de overkant heb ik de honden maar gauw los gelaten.Bij Johan en Linda kan je een boerenpad af lopen en dus konden ze alledrie los.
:"Geef oma maar een handje"bood ik aan,maar daar had ze geen zin in."Nee"zei ze ferm en gelijk zette ze,net als de honden, de sokken erin.
"He,roep Alto eens even vroeg ik en ze stond stil,keek even waar Alto was en schreeuwde AAAAAAAAAAAAAAAAAtooooooooo!En ja hoor,daar kwam hij weer terug en liep haar bijna omver.Maar ze is nergens bang voor,dus liet em gewoon op haar afkomen en de hond sjeesde langs haar heen naar mij toe.Dat was dat.
We hebben bloemetjes geplukt en als het aan haar had gelegen was een boerenkar nog te klein om alles mee te nemen,dus moest ik hier en daar effe remmen. Op de terugweg kreeg ze ineens door,dat we toch weer richting huis gingen en daar had dat kleine dametje geen zin in.
"Kom,we gaan naar mamma!"Ze kijkt me ondeugend aan en loopt zo hard haar kleine beentjes kunnen lekker de andere kant uit.
:"Moet oma boos worden?",vraag ik streng.Ze doet nog een stap en kiest dan eieren voor haar geld.Oke,ik ga wel mee!`` en vrolijk marcheert ze dan in de goede richting.
Omdat ik daar toch ver van de bewoonde wereld loop en er verder niemand is,kon ik er lekker eventjes een laten schieten.Ik dacht,dat merkt die kleine toch niet.
Maar oh my God,haar oortjes doen het goed.Ze staat met een ruk stil,kijkt me heel schalks aan en zegt,vingertje omhoog`Òma deet!Scheet is nog te moeilijk.toen ik het later aan Linda vertelde hoorde zij dat ook en daar stond ze Oma deet,oma deet hi hi!
De honden waren al uitgerend en naar huis,dus,dacht ik een makkie te hebben om over het bruggtje te gaan.Nou ja,lang verhaal kort,we plompten in de sloot en dat was even klimmen om er weer uit te komen.Dat was even een geworstel,want Marinke vond deze duik minder geslaagd en klampte zich aan mij vast en dat is moeilijk klimmen hoor.maar,eind goed al goed,we kwamen er met een vuile broek en de schrik vanaf.
Gelukkig zat er geen water in de sloot.Alleen de val was diep!
Daarna mocht ik haar in bad stoppen.Daar staat een ronde hoge ton in de douche en ze past er wonderwel in.Daar kan ze spetteren en spatten en naar hartelust met water plenzen.Op een gegeven ogenblik zag ze haar kans schoon,pakte een bakje,vulde het met water en gooide mij nat.Ze schaterde het uit.Gauw wilde ze het nog een keer doen,maar daar had ik geen zin in,dus effe streng kijken en het gevaar was weer voorbij.Om haar af te drogen zette ik haar even op de deksel van de w.c.
Tja,dan kan je lekker graaien en daar belanden nogal wat spulletjes van Johan en Linda op de grond.Ze is razend vlug.Dan, gauw naar haar slaapkamer,nachtkleertjes aan
en intussen maar alles afpakken,wat haar kleine handjes grijpen.
De poeder en wat er alles op het plankje staat.
Tja,alles is interessant en dus,waarom zou je het niet even pakken!.
Òma nog een liedje voor je zingen`,poesje mauw of zo.dat vind ze prachtig,ze kijkt je dan aan ,vol bewondering,tjee zeg,oma kan poesje mauw zingen.
Kortom,om je met Marinke te bemoeien,moet je een flinke dosis energie meenemen en ook.....streng zijn, want ze neemt je zo in het ootje!
Wij vinden haar een heerlijk kind,ze lijkt momenteel veel op haar mamma.Zo moet Linda er vroeger uit hebben gezien.Maar je ziet er ook de pappa in,het is net in wat voor stemming ze is.We wippen daar nogal eens een keer binnen en we vinden het daar altijd weer bere gezellig.
Zo,nu nog even een foto opzoeken en dat was dan even een klein waargebeurd verhaal over Marinke.
Subscribe to:
Posts (Atom)
About Me
- Connie
- Annen, Drenthe, Netherlands
- Was altijd een harde werker, heb veel tijd in mijn patienten geinvesteerd, cursussen gevolgd. Veel plezier gehad in mijn werk. In mijn vrije tijd veel aan sport gedaan. Diepzeeduiken, surfen, fitnissen, fietsen en wandelen. Genoten van mijn twee kinderen. Af en toe een biosje pikken, matig televisie kijken, lees graag de krant en heb altijd wel een boek waar ik in bezig ben.. Maak mijn huis schoon omdat het moet, kan niet tegen rotzooi of een vies huis. Hou van dieren, kijk dus graag naar Animal planet. Wil eigenlijk graag een kat maar zolang we grote reizen maken kan dat niet. Ik hou ook veel van bloemen en een mooie tuin. Mijn achterplaatsje lijkt er dus niet op maar we leven hier met z'n tweetjes en Bob wil tegels. Ben een tevreden mens. Hoop dat ik nog een poosje mee mag draaien.