thuis.!

Het is heerlijk om weer thuis te zijn,al is het eerst even een soort rijstebrij van werkjes,waar we doorheen moeten.Maar Bob helpt dapper mee en het ergste is inmiddels achter de rug.
We denken nog vaak aan de laatste rit in Tanger,voordat we op de boot stapten.
We hadden nog even een paar boodschappen gedaan in Marjane,een van de modernste en grootste supermarkten van Marokko. We vonden dat er erg veel bewaking op het terrein rond liep en we zagen ook,dat kleine jongentjes van het terrein werden weggejaagd.
we zijn gaan tanken,ook nog op dat terrein en de tankbediende attentdeerde ons op die kleinen schoffies,die enige belangstelling toonden voor onze caravan.Dat waren we wel gewend en we letten er verder niet op. we reden het terrein af,een heuveltje naar beneden en daar zaten drie jongens ook naar ons te kijken.Eenmaal op de weg,kwam ons een klein jochie tegemoed,die op zijn mond en op zijn buik wees ,maar we hadden half Marokko al wat gegeven,dus zeiden we deze keer nee..Ineens,we stonden te wachten voor het stoplicht zet Bob zijn auto in zijn achteruit en gaf even flink gas en die jongenns die we zagen bleken achter onze caravan te zitten en die stoven weg.
We draaien de hoek om en opeeens komt er een vrachtauto naast ons rijden,wijst op zijn ogen en dan op onze caravan,Bob stopt en ik spring eruit en kijk of er iets kapot is.Voor alle zekerheid ga ik nog even binned kijken,zie ik daar een vent op mijn bed zitten.met zijn handen in mijn tas,die ik had klaar gezet voor de boot.
Wat ik allemaal gebruld heb weet ik niet meer,maar hij sprong met zijn vuile poten van mijn bed en vloog langs me heen de deur uit.Inmiddels kwam Bob er ook aan en toen ontdekten we het kapotte raam.Daar hadden ze hun vingers onder gezet en alle sluitingen los getrokken.Hij was gewoon door het raam naar binnen gewipt en op zijn gemak aan het woelen in onze pyama's en schone kleren voor aan boord.De verleiding was groot om hem een flinke schop onder zijn gat te geven toen hij bij de deur stond,maar gelukkig niet gedaan ,anders zat ik nu misschien in een Marokkaanse gevangenis,wegen het recht in eigen hand nemen.
Mijn laptop lag op nog geen twintig centimeter van hem af,wat een geluk dat we op tijd stopten,want ik had er zoveel foto's op staan.We waren allebei van streek en blij dat we het terrein van de boot snel vonden.daar waren we veel te vroeg,maar veilig.
Drie verschillende soorten politieagenten hebben we gevraagd of ze een rapportje voor ons wilden schrijven,maar nee hoor,we moesten dan weer terug naar de stad naar het hoofdbureau.Nou,daar hadden we echt geen zin meer in.Heel veel meer uren moesten we daarna wachten voordat we op de boot konden en dit keer was het eten koud en onsmakelijk..Die avond lagen we gauw op bed en de volgende dag hebben we genoten van het varen.
In Sete aangekomen zijn we weer richting onze vertrouwde camping gereden,waar we net op tijd waren om croquetjes en patat te bestellen,want die worden daar en keer per week gebakken.De volgende dag zijn we naar kleine(groter dan ik!!!)Con gereden en hebben we heerlijk bij zitten kletsen.De volgende dag zijn we nog een keer naar haar toegegaan en hebben we meegedaan met een klaverjaswedstrijd.Kleine Con werd eerste en ik derde en we hebben zoveel gelachen,het was een hele gezellige ploeg Nederlanders.
Daarna zijn we naar Reen en Gerd gereden,met een tussenstop op een hele romantische camping.met bruggetjes en watertjes en leuke hoekjes om te staan.
bij Reen en Gerd hebben we een paar hele gezellige dagen doorgebracht en natuurlijk cultureel bijgetankt.Deze keer hebben we Die Entfurung aus dem Serrai gezien.Mozart,met zijn snelle loopjes en nootjes al klinkende belletjes heeft ons weer helemaal in de ban gekregen.Mooie stemmen.Er waren deze keer veel kinderen.Een klein meisje sprak me aan in de pauze en wilde weten hoe ik het allemaal had gevonden.dat moest ze zeker van school doen,want de vragen waren heel goed.Ik vond dat zo leuk.toen ze klaar was maakte ze een soort knix en danste ze met haar vriendin weer weg.Was echt zo leuk.
Morgen komen Robert en Wilma met de kids (Zeg maar rustig grote kerels ) en die bliven een nachtje slapen.We hebben de kleine Marinke weer even gezien en bewonderd en ook dat was zo leuk.
Volgende week komen de meiden ons huis weer vullen,dus het echte leven is ook weer begonnen.
Dank jullie allemaal voor de gezellige commentaren en nu zal ik wel wat minder schrijven,maar we zijn weer te bereiken,dus kom maar op!!!!