We hadden al iets gehoord over brood gooien maar konden er ons geen voorstelling van maken.Lubrin ligt hier een slordige veertig kilometer vandaan.
Samen ,met Kees en Maria zijn we om een uur of twaalf vertrokken.
Vlak bij het stadje aangekomen hoorden we waanzinnige knallen.Daar werden ter verwelkoming pijlen afgeschoten.
Er waren erg veel auto´s en zoals altijd vond Bob een comfortabel plekje om de auto te parkeren.We hoefden helemaal niet ver te lopen , hoogstens een beetje klimmen.
We hoorden al muziek in de verte en ineens stonden we midden tussen de mensen en vlogen ons de broodjes om de oren.
De hoofdstraat heeft aan beide kanten aan alle huizen kleine balkonnetjes en daar gooiden ze brood naar beneden.Dat was me een gelach en geschreeuw van jewelste.
Het was heerlijk om je in de mensenmassa te verliezen en ook broodjes te vangen.
Het zijn broodjesringen met een tamelijk groot gat. Sommige muzikanten hadden een paar broodjes aan hun trompet hangen Het was een echt feest. We waren ook precies op de goede tijd gekomen.Ze waren net begonnen met gooien.En dit allemaal in de naam van de heilige Franciscus.
No comments:
Post a Comment