We hadden echt eens zin om er opuit te trekken , beetje van de omgeving zien.
Hier , ongeveer 40 kilometer hier vandaan ligt een enorm natuurpark , Cabo de Gata. In het Nederlands vrij vertaald Kaap van de Katten.Het weer was exelent , de zee azuurblauw , de lucht geen wolkje te bekennen , kortom alle voorwaarden om eens lekker te genieten . Eerst kwamen we bij een uitstekend verzorgd informatie gebouw , waar kosten nog moeite waren gespaard , om het mooi te maken.
Veel foto 's,veel statistieken ,veel gesproken texten ,filmpjes e, dierengeluiden.Daar hebben we een kleine drie kwartier in zoet gebracht.het was daar binnen koud ,dus eerst maar eens opwarmen in de zon . Dat was heerlijk. daarna weer in de auto .
Vanuit de auto konden we al heel duidelijk de contouren van de kaap zien,maar we moesten nog wel een stief kwartiertje rijden,voor we er waren.
Het viel ons tegen,dat in dat natuurgebied toch hier en daar huizen stonden of zelfs kassen . Niet zoveel,maar toch!
Ineens konden we niet meer verder,einde van de route . We zagen wel een heel stijl bergpad ,omhoog kronkelen . Eerst zeiden we nee,maar het prikkelde toch onze nieuwschierigheid ,dus.....
Ja , er toch maar naartoe. Een tien procent helling ,maar een redelijk brede weg ,dus vooruit dan maar. Halverwege naar boven kwam er een waarschuwing voor een wegversmalling . Daarna werd het heel steil , heel smal en geen mogenlijkheid meer om terug te gaan .
Met ware doodsverachting bleef Bob het gaspedaal drukken . Ineens kwam er een 90 graden hoek en van louter schrik begon hij te toeteren . Pas op , wij komen er aan !!!!!
Gelukkig duurde de kwelling niet al te lang,we waren boven en het afdalen ging beter,omdat we konden zien,dat er niemand naar boven kwam.Ik had echt hartkloppingen en Bob was echt niet blij met deze situatie ,maar hij zag in , dat hij alleen maar vooruit kon rijden en er bleef dus niets anders over , dan door gaan (of doodgaan!).Beneden gekomen bleek,dat we het pad naar de vuurtoren hadden gereden.
Daar hield de wereld helemaal op.Dus.....,we moesten datzelfde pad weer terug.
Even diep ademhalen,verstand op oneindig en rijden maar ,die rottige berg weer op.
Gek genoeg ging dat heel goed , we reden heel dicht langs de rots en dat geeft toch een veiliger gevoel (voor mij!) Al toeterende zijn we weer beneden gekomen en toen zijn we maar gaan uitblazen in een gezellig tentje.
We hebben daar lekker vis gegeten en een berg sla en helemaal tevreden gingen we weer huiswaarts. Onderweg kwamen we nog zoutpannen tegen (Daar hadden ze mijn vis ook doorheengehaald , geloof ik) en zijn we nog achter een schutting gekropen om de flamingoo 's te zien. Voor een foto waren ze te ver weg ,helaas.
Vanavond zal ik post beantwoorden ,iedereen die ons zulke mooie kerstgroeten hebben gestuurd via de computer ,heel erg bedankt .
Foto's komen nog , ik ga eerst even in de zon bakken .
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Followers
Blog Archive
About Me
- Connie
- Annen, Drenthe, Netherlands
- Was altijd een harde werker, heb veel tijd in mijn patienten geinvesteerd, cursussen gevolgd. Veel plezier gehad in mijn werk. In mijn vrije tijd veel aan sport gedaan. Diepzeeduiken, surfen, fitnissen, fietsen en wandelen. Genoten van mijn twee kinderen. Af en toe een biosje pikken, matig televisie kijken, lees graag de krant en heb altijd wel een boek waar ik in bezig ben.. Maak mijn huis schoon omdat het moet, kan niet tegen rotzooi of een vies huis. Hou van dieren, kijk dus graag naar Animal planet. Wil eigenlijk graag een kat maar zolang we grote reizen maken kan dat niet. Ik hou ook veel van bloemen en een mooie tuin. Mijn achterplaatsje lijkt er dus niet op maar we leven hier met z'n tweetjes en Bob wil tegels. Ben een tevreden mens. Hoop dat ik nog een poosje mee mag draaien.
3 comments:
Beste Connie en Bob. Wij zijn daar ook eens geweest en hebben er net zoveel van genoten als jullie. Het was ook meteen de eerste keer voor ons dat we flamingo's in het wild gezien hebben. Alleen hebben we daar geen angstige ritjes ondernomen, maar met zo'n onverschrokken man als jij hebt kan je niets gebeuren.
Groeten uit Cuevas Mar.
De bergavonturiers zijn er weer heelhuids afgekomen. Meestal lijkt het veel enger als het in werkelijkheid is, maar aangezien Bob's hoogtevrees vind ik het knap, dat hij dat aandurft.
Kerstmis nadert met vaart en ik ben bezig met de laatste boodschappen. Dat deden Gerd en ik altijd samen, ook de post. Gerd de duitse post en ik de nederlandse. Gerd plakte altijd de postzegels keurig netjes op de enveloppen, ik was daar slordiger mee. Ik kwam er pas achter , dat de post naar Nederland anders gefrankeerd moet worden, toen ik de kaarten al in de bus gegooid had en ik nog zegels te kort kwam. Geen idee , of de post aankomt. Kerstmis zonder Gerd heeft zoiets onwezelijks .Hij was mijn geheugen, wat data betreft, hij schreef alles in zijn kalender en hij keek er ook elke dag in. Ik schrijf nu ook alles op, maar vergeet helaas nog al eens een keer in de kalender te kijken.. Dit zijn de dagen , dat ik hem ontzettend mis .
Gelukkig komen de jongens. Peter komt vandaag al , Albert komt morgen, hij is nog bezig met een opdracht voor iemand.
Sneeuw zal er dit jaar niet liggen. Hier is het mild en de zon schijnt
We bellen jullie met de kerst, dat willen de jongens ook graag.
Liefs en groeten uit Ka
Reen
Post a Comment